De universitaire studentenraad en de ondernemingsraad werden even stil van het relaas van Marcel Nollen van het college van bestuur, toen die met trillende stem vertelde hoe hij twee weken geleden werd belaagd door activisten van VU for Palestine (VfP). Dat verhaal had hij eerder al bij Ad Valvas gedaan.
Mogelijk nog meer arrestaties na mishandeling CvB-lid
Mogelijk volgen er nog meer arrestaties naar aanleiding van de belaging van CvB-lid Marcel Nollen. De politie bestudeert volgens hem vier gigabyte aan beelden van de beveiligingscamera’s op de VU-campus, om te zien wat er precies is gebeurd en wie erbij betrokken waren.
Nollen sprak van een ‘blinde jacht’, waarbij hij door een grote groep over de halve campus werd opgejaagd. Hij heeft nog steeds last van zijn linkeroor vanwege het geschreeuw door een megafoon tijdens die belaging. Hij is dankbaar voor de steun van veel mensen, onder andere burgemeester Femke Halsema, die hem dezelfde avond nog heeft gebeld.
Toch rechtvaardigt dat volgens verschillende USR- en OR-leden het politiegeweld van de volgende dag niet, toen op last van de Amsterdamse burgemeester het tentenkamp van VfP op de campus werd ontruimd. Blijkbaar werden die activisten door de politie geassocieerd met Nollens belagers, merkte een OR-lid op. “Hoe heeft dit kunnen gebeuren?” vroeg een ander OR-lid.
“Dat vragen wij ons ook af”, zei CvB-voorzitter Margrethe Jonkman. Toch werd gaandeweg steeds duidelijker waar het mis was gegaan. Terwijl één politie-eenheid het kamp liet ontruimen, wat ordelijk verliep, arriveerde een andere eenheid om een van Nollens belagers te arresteren. De andere activisten wisten niet waar dat over ging en kwamen in verzet, waarna er harde klappen werden uitgedeeld.
Verharding
Het was niet wat het CvB voor ogen stond, legde Jonkman uit. Maar na de aangifte bij de politie door Marcel Nollen nam de Driehoek het over (burgemeester, politie en het OM) en had het CvB er niks meer over te zeggen. Daardoor kon bijvoorbeeld ook VfP niet van tevoren worden gewaarschuwd voor de ontruiming en de arrestatie, zoals sommige OR-leden opperden.
Maar nu was wel de dialoog ontspoord, constateerde een OR-lid. “Hoe kunnen we dat weer herstellen? Hoe krijgen we het zo dat iedereen zich weer veilig voelt op de campus?”
Jonkman gaf hem gelijk: “Dit is niet de gemeenschap die wij willen zijn.” Ze wees naar de verharding van de maatschappij, ook op de campus, en ze wist dat ze als een CDA’er klonk, zei ze, maar wat Jonkman betreft moet er een gesprek komen over “hoe we met elkaar omgaan”. Dat is dus niet, vindt het CvB, met een megafoon in andermans oor schreeuwen zonder geïnteresseerd te zijn in wat die ander te zeggen heeft. “We moeten het op een respectvolle manier met elkaar oneens kunnen zijn”, zei Jonkman.
Dat leken de meeste USR- en OR-leden met haar eens te zijn. “Het gesprek loopt spaak als een bepaalde groep niet luistert en weinig oog heeft voor de realiteit van iemand anders”, zei een USR-lid. Maar als het met VfP niet lukt, vervolgde hij, moet het CvB de dialoog aangaan met de vertegenwoordigers van de studenten en medewerkers, de OR en de USR.
Betere afspiegeling
Een OR-lid merkte op dat die medezeggenschap wel een betere afspiegeling zou moeten zijn van de diverse VU-populatie. “Er lijkt iets mis te gaan wat het inlevingsvermogen betreft ten aanzien van bepaalde groepen die familiebanden hebben of religieuze en culturele banden met de slachtoffers in Gaza. Ik praat niet goed wat Marcel is overkomen, maar luisteren wij wel echt naar die groepen?” zei hij.
Het USR-lid van eerder zei dat een dialoog niet oplossingsgericht moet zijn, maar dat het erom gaat te proberen elkaar te begrijpen. “Verder kan ik dit niet los zien van wat de lbhti-gemeenschap overkomt, onder andere tijdens de studentenraadsverkiezingen in april”, zei hij. Hij doelde op de intimidatie van onder andere lhbti’ers op de VU-campus door leden van de rechts-conservatieve Vrijmoedige Studentenpartij.
Gevoel van onveiligheid
Jonkman zei het met hem eens te zijn. Het doel van dialoog moet volgens haar zijn dat je van elkaar leert. “Ik heb veel geleerd van de dialoogsessies met studenten en medewerkers rond het toetsingskader”, zei ze. Het toetsingskader is een set criteria aan de hand waarvan bepaald wordt of academische samenwerkingen met buitenlandse instituten ethisch gezien door de beugel kunnen. Ook van de Joodse gemeenschap aan de VU had ze veel geleerd, zei ze. “Bijvoorbeeld waar het ‘m precies in zit bij het gevoel van onveiligheid.” Niet dat de VU een voor iedereen bevredigende oplossing heeft, maar er was nu wel meer inzicht volgens Jonkman.
Het college van bestuur is ook bezig met de onveiligheid van lhbti’ers. “Aangiftetechnisch” is er volgens Jonkman niks te doen, maar ze wil het de betrokkenen wel duidelijk maken dat dit niet getolereerd wordt op de VU. Ze vertelde dat ook VU-medewerkers, zoals beveiligers, schoonmakers en de mensen die toezien op de fietsenstalling, worden bejegend op een manier “die écht niet kan”.
“De VU is geen vrijblijvend dorp waar alles maar kan, maar een academische gemeenschap”, aldus Jonkman.
Als lid van de ondernemingsraad, vind ik het heel ingewikkeld dat de redactie van Advalvas zich al weer genoodzaakt zag om alle reacties te verwijderen. Leden van de OR en UsR worden niet meer met naam benoemd, ik persoonlijk betreur dat, maar ik respecteer de collega’s die dat gevraagd hebben. Het voorstel om hier alleen te kunnen reageren onder je eigen naam met een VU-mailadres is mij uit het hart gegrepen. De discussie ging gisteren overigens met name over de dialoog, dat hebben we zo hard nodig.
Ik snap helemaal niets van het feit dat USR en OR leden anoniem mogen blijven en respecteer dat in zijn geheel eigenlijk niet. Als USR-lid en OR-lid ben je namelijk bij uitstek een publiek persoon binnen de universitaire gemeenschap en ook nog eens verkozen. Deze gemeenschap moet bij eventuele verkiezingen OR en USR-leden kunnen beoordelen op hun inhoudelijke inbreng en standpunten. USR en OR-leden moeten gewoon verantwoordelijkheid nemen voor hun uitspraken. Als er dingen zijn die te gevoelig is voor publicatie dan moet de hele vergadering geheim worden verklaard. En als hier eventueel niet meer anoniem gereageerd mag worden zouden USR en OR leden al helemaal niet anoniem in Advalvas mogen.
Beste, de reden dat leden van de medezeggenschap liever niet genoemd worden in Ad Valvas, komt door twee dingen. Eén leden zijn bedreigd naar aanleiding van berichten in AV. Twee ook omdat men wel eens verkeerd aangehaald werd.
Elk lid van USR of OR werkt met een programma – vaak bestaande uit beleidsstukken. Zij werken voor de zaak. Niet voor zichzelf en al helemaal niet ter meerdere eigen glorie.
Je ziet aan wat Marcel is overkomen, het WEL persoonlijk wordt genomen. Je zult maar opgejaagd worden omdat je je werk doet. De leuzen op de spandoeken rond het deja VU veld spraken boekdelen.
Beste Rick, de reden dat we leden van de OR niet bij naam noemen is omdat een aantal van hen ter verantwoording werd geroepen door hun leidinggevenden voor wat ze tijdens vergaderingen gezegd hadden, waarna ze bij ons verhaal kwamen halen. Hoewel leidinggevenden dat helemaal niet mogen doen, want ‘zonder last en ruggenspraak’ of hoe heet dat, hebben we ons door de voormalige OR-voorzitter en de vicevoorzitter laten overreden om voortaan die namen helemaal weg te laten, al hebben wij er ook onze bedenkingen bij. Het zou bijvoorbeeld bij de OR-verkiezingen handig zijn te weten hoe kandidaten, die zich herverkiesbaar stellen, in bepaalde discussies staan.
Het is altijd makkelijk om de media de schuld te geven met suggesties dat ‘men verkeerd aangehaald werd’. We zouden graag meer weten van dat lid of die leden die naar aanleiding van berichten in Ad Valvas bedreigd zijn. Mail ons! Anonimiteit desgewenst gegarandeerd.
Binnenkort is het alleen mogelijk om hier onder eigen naam en met een echt bestaand mailadres te reageren.
Beste Koen, ik ben ook niet voor anoniem een mening geven, al respecteer ik dat anderen hier anders over denken. Van mij kwam de opmerking dat de OR en het bestuur in samenstelling geen goede afspiegeling zijn van de diverse VU-populatie. Dat betekent wat mij betreft de opgave om je extra in te spannen om je in te leven in en te luisteren naar anderen die we niet ‘vanzelf’ verstaan en begrijpen, zelfs als dat niet automatisch wederzijds het geval is.