Met stijgende verbazing – en dalende koffiebudgetten – vernamen wij dat de koffie op onze campus onlangs een premium-status heeft gekregen. Niet dat we er zelf om gevraagd hebben, overigens. Plotseling drinken we geen gewone koffie meer, maar een ‘hoge kwaliteit bonen’. Het is nu blijkbaar een ervaring en luxeproduct geworden. En dat alles voor de prijs van een kleine lunch.
Begrijp ons niet verkeerd: we zijn groot voorstander van goede koffie. Zeker op een universiteit waar hersenen op volle toeren draaien, is een fatsoenlijke kop koffie geen overbodige luxe. Maar fatsoenlijk hoeft niet meteen ‘single origin, hand-picked, met tonen van bergamot en zelfontplooiing’ te betekenen – zeker niet als daar een premium prijskaartje aan hangt.
We vragen ons af: wie heeft hier precies om gevraagd? Past dit in het aanbestedingscontract van de VU? Wij horen vooral collega’s die zich afvragen of ze voortaan maar hun eigen thermoskan meenemen. Of overstappen op thee. Of, in wanhoop, cafeïnevrij gaan leven. Het mag duidelijk zijn: deze koffiekeuze is niet in overleg gegaan met de community van medewerkers en studenten die dagelijks in de rij staat voor een warme beker comfort.
Een universiteit zou, in onze ogen, een plek moeten zijn waar kennis, uitwisseling én koffie laagdrempelig zijn. Een plek waar studenten en medewerkers zich welkom voelen – zonder dat ze bij de koffiemachine een lening hoeven af te sluiten.
Daarom onze oproep: breng de koffie weer terug naar de VU community. Een lekkere kop koffie voor een eerlijke prijs. Want soms is ‘gewoon’ gewoon goed genoeg.
Moeten medewerkers zelf voor hun koffie betalen!? Schandalig!!