Wilders heeft het kabinet laten vallen. Al vele analyses hebben de revue gepasseerd, maar vandaag: wat leert de kabinetsval ons over onze gesprekken?
Tijd voor een lesje politicologie. In de politieke wetenschap bestaat er zoiets als issue ownership. Dit houdt in dat kiezers een bepaald thema het sterkst affiliëren met een specifieke partij. Als het over klimaat gaat, denkt men bijvoorbeeld gauw aan GroenLinks. Landbouw? BBB. Europa? Volt. En de PVV, dat mag niet verbazen, is al sinds jaar en dag de issue owner op migratie.
Dit alles is niet onbelangrijk. Uit politicologisch onderzoek blijkt namelijk dat een partij op veel zetels kan rekenen wanneer de verkiezingscampagne draait om het thema waarvan die partij issue owner is. Onder kiezers is het A-merk altijd het populairst.
Politici weten dit. Daarom sturen zij het maatschappelijk debat zo veel mogelijk naar het issue dat zij ownen. Nu snap je ook dat Wilders het kabinet liet vallen over zíjn kwestie: migratie. De politieke strateeg hoopt dat het tot verkiezingsdag nergens anders over gaat.
Dat kun je cynische politiek vinden, maar geef hem eens ongelijk. Wij, simpele zielen, doen niet anders. We sturen conversaties voortdurend in de richting van onze eigen hobby’s en interesses. Een gesprek met vrienden in de kroeg over het opzetten van dieren is net wat vermakelijker als je zelf een opleiding taxidermie hebt afgerond. De issue owner heeft makkelijk praten.
Dit in tegenstelling tot het onwetende hoopje mens dat meewarig meeknikt en hoopt dat het gesprek zo snel mogelijk een andere afslag neemt: de issue loser. Deze term ben ik nog nooit tegengekomen in een wetenschappelijk artikel, maar uit jarenlang empirisch onderzoek kan ik vaststellen dat de issue loser bestaat. In ieder geval in mijn vriendengroep.
Hij is het spiegelbeeld van de owner. Hij weet van toeten noch blazen, of heeft op z’n minst dat imago. Voetbal, beleggingen, films, series en Formule 1; er is helaas een heel lijstje onderwerpen waarbij ik deze niet te benijden rol in mijn vriendengroep vervul.
Goed om te weten: zolang het bewuste onderwerp ter tafel is, heb je als issue loser voor je gesprekspartners dezelfde waarde als een kamerplant. En probeer je mee te praten, dan loop je het risico fouten te maken van het kaliber ‘Alexander Hamilton is toch ook een coureur?’. En dan ben je een uitgelachen kamerplant.
Resumerend: wat leren wij van politiek Den Haag? Zonder verstand van zaken, hou je je beter even gedeisd. Duurt het je te lang, dan moet je het gesprek kapen door over jouw stokpaardjes te beginnen. En als dat niet werkt, kun je altijd nog je vriendengroep laten vallen. Over migratie natuurlijk.