Verbindend, empathisch, een bruggenbouwer, een warm mens, gepassioneerd, toegewijd, oprecht nieuwsgierig naar de ander, optimistisch, misschien zelfs té optimistisch, nauwgezet, een man die zijn droom leeft.
Theoloog Wim Janse, die na bijna achtenhalf jaar afscheid neemt als decaan van de faculteit Godgeleerdheid (hij blijft wel aan de VU als hoogleraar kerkgeschiedenis), is zeer geliefd bij zijn collega’s en relaties. Die kwamen gisteren superlatieven tekort om hem te prijzen. “Hij geeft je onmiddellijk het gevoel dat je erbij hoort”, aldus Joke van Saane, godsdienstpsycholoog en portefeuillehouder onderwijs bij Godgeleerdheid. “Bij hem voelen mensen zich veilig dingen te bespreken.” Iemand van het Centrum voor Islamitische Theologie noemde hem een decaan voor iedereen. Nooit hadden we het gevoel dat we een moslimdecaan nodig hadden.”
Samenhangend geheel
Onder Janse voltooide Godgeleerdheid haar ontwikkeling van academische opleiding voor protestantse predikanten naar een diverse organisatie van onderzoek en onderwijs op het gebied van vele verschillende tradities. Christelijke clubs, maar ook de boeddhisten, hindoes, moslims en joden hebben er hun plek gevonden.
Die ontwikkeling was in gang gezet door zijn voorgangers Martien Brinkman en Bram van de Beek en Janse maakte van die “group of colourful individuals”, in de woorden van VU-rector Vinod Subramaniam, “a coherent whole.”
Zo is de faculteit, die het water tot aan de lippen stond toen ze begin jaren 2000 werd gedumpt als hofleverancier van de Protestantse Kerk Nederland, uitgegroeid tot de belangrijkste en grootste theologische faculteit van het land. Ze levert geestelijke verzorgers van allerlei pluimage aan de gevangenissen en weet als enige vrijwel alle Nederlandse moskee-organisaties bij elkaar te krijgen.
Bang voor de ander
Dat maakt de faculteit een belangrijke partner van onder meer de ministeries van Justitie en van Sociale Zaken. Thea Bogers, directeur Dienst Geestelijke Verzorging bij het Ministerie van Justitie, prees Janse als iemand “die niet bang is voor andere tradities. Dat is bijzonder, in een samenleving en een tijd waarin zoveel mensen bang zijn omdat ze zich niet willen verdiepen in de ander.”
Behalve de hindoes en de vereniging van migrantenkerken SKIN zaten alle aan de VU vertegenwoordigde clubs in een panel om iets over Janse te zeggen. Ironisch genoeg waren dat acht witte mannen, één getinte moslim en één witte vrouw.
Miljoenen binnenhalen
Na al die jubelende loftuitingen was de toespraak van Janses echtgenote Jolien verfrissend. Zij dreef op mild-ironische wijze de spot met een aantal eigenaardigheden van haar man, onder andere zijn talent om overal geld los te krijgen voor zijn faculteit, zelfs bij haar werkgever, een organisatie voor christelijk onderwijs.
“Het is Wim niet gelukt zijn duizenden te verslaan”, zei ze, verwijzend naar Psalm 108, “maar wel om zijn miljoenen binnen te halen.”