Een nieuwe website geeft met honderd links, ‘vensters’ een prettig leesbaar en fijn geïllustreerd overzicht van de geschiedenis van de Joodse gemeenschap in Nederland. De Joodse Canon is samengesteld door historicus Bart Wallet in samenwerking met Tirtsah Levie Bernfeld.
Wallet is volgens The Times of Israel ‘one of the leading experts on the Dutch Jewish community’ en het Nieuw Israëlietisch Weekblad noemt hem een ‘wandelende encyclopedie van de Nederlands-joodse geschiedenis’.
Karikaturaal beeld van de Joden
In dagblad Trouw legt Wallet uit waarom slechts zes van de honderd vensters over de Tweede Wereldoorlog gaan: ‘Het beeld van de Joden als slachtoffers is wijdverbreid. Daar lopen we niet van weg, maar er is meer: we willen ook de enorme culturele rijkdom en creativiteit laten zien die Joden in al die eeuwen tentoon hebben gespreid.’
Volgens Wallet is ons beeld van de Joden ‘vrij karikaturaal: de Shoah en Israël, verder komen we niet. Wij willen laten zien dat het Joodse verhaal meer is dan die twee dingen’.
Numerus fixus voor Joden
De Joodse Canon begint in 1295, met een verhaal over de Jodenstraat in Maastricht, één van de oudste Joodse wijken van Nederland, en eindigt in 2012, met de ‘musealisering’ van de oude Amsterdamse Jodenbuurt in het ‘Joods Cultureel Kwartier’.
Daartussen de bekende verhalen uit de Joods-Nederlandse geschiedenis, zoals de ban van Spinoza door de Amsterdams-Portugese gemeente, de aanstelling van de eerste Joodse minister, Michel Henri Godefroi, de verhalen van het kamp Westerbork en van Anne Frank, maar ook minder bekende verhalen, zoals de instelling van een numerus fixus voor Joden in Leiden, in 1735, en het besluit, in 1817, dat Joden Nederlands moesten leren om beter te integreren.