Waarom besloot je je kandidaat te stellen?
“Tijdens mijn werk als debattrainer bij Stichting Nederlands Debat Instituut, merkte ik hoeveel grote onderwerpen er spelen onder jongeren. Ik was vooral bezig met het formuleren van argumenten en les geven over debattechnieken, maar ik vond het zo jammer dat ik niks kon doen met de inhoud. Als je je aansluit bij een jongerenpartij, gaat het vooral om waar jíj voor staat. Toen ik deze vacature tegenkwam dacht ik: zo kan ik andere jongeren laten spreken.”
In je promotiefilmpje zeg je: ‘Stem op mij, dan beloof ik wél naar je te luisteren.’ Wordt er niet genoeg naar jongeren geluisterd?
“De gemiddelde leeftijd in de Tweede Kamer is boven de 45. Jongeren zijn ondervertegenwoordigd, terwijl hun stem zo belangrijk is. Ze zijn creatief, omdat ze nog niet klaar zijn met ontwikkelen en door het systeem in een hokje zijn geplaatst. Ze denken in oplossingen in plaats van problemen.”
Vrijdag 23 oktober wordt de campagne van de jongeren- vertegenwoordigers afgesloten tijdens de Nacht van de VN. Per onderwerp zullen twee kandidaten tegen elkaar strijden. Een jury beoordeelt hun speech, de overige 50% van de stemmen wordt door het publiek uitgebracht. Hier kun je nog stemmen op Manal.
Is in een ideale wereld de functie van jongerenvertegenwoordiger dan overbodig?
“Ik denk niet dat de Tweede Kamer gevuld moet worden met dertienjarigen, maar er moet wel meer geluisterd worden naar middelbare scholieren. Een functie als jongerenvertegenwoordiger is nog niet zo bekend. In mijn ogen is het de eerste keer dat jongeren op zo’n hoog niveau hun stem kunnen laten horen. Ik wil een brug vormen tussen de VN en jongeren, en de internationale en nationale politiek dichter bij hen brengen. Daar is zo’n functie wel voor nodig denk ik.”
Van de drie categorieën ‘biodiversiteit en voedsel’, ‘duurzame ontwikkeling’ en ‘mensenrechten en veiligheid’ koos je de laatste. Waarom? Past biodiversiteit en voedsel niet beter bij je studies?
“Ik heb ook wel even getwijfeld. De speech waarmee ik op de middelbare school de debatwedstrijd won, ging over duurzaamheid. Maar ik denk dat ik daar niet iedereen mee zal trekken. Duurzaamheid voelt als iets waarmee rijke landen zich bezig kunnen houden. Arme landen moeten boeten voor beslissingen die wij hebben gemaakt. Ik wilde juist graag spreken over onderwerpen die bij ons al goed zitten. Je inzetten voor mensenrechten is de meest basale en tastbare functie. Een van mijn speeches tijdens de voorronde ging over de Oeigoeren. Daar viel me op dat er in de mainstream media nauwelijks iets over werd gezegd, terwijl het op sociale media wel speelde. Jongeren spelen een grote rol in die platforms. Er wordt onderschat hoeveel zij weten.”
“In tegenstelling tot andere kandidaten heb ik niet echt een politieke achtergrond. Ik denk dat het juist interessant is om met een geneeskundige achtergrond naar dit soort problematiek te kijken. Misschien dat ik er andere jongeren mee kan aanspreken, ik kan een andere invalshoek bieden.”
Gaat jouw aandacht daardoor ook naar minder politieke onderwerpen?
“In mijn functie verwoord ik vooral de dingen waar andere jongeren tegenaan lopen, dus persoonlijke meningen en interesses worden niet meegenomen. Als jongerenvertegenwoordiger zullen we ons focussen op de zeventien duurzame ontwikkelingsdoelen van de VN. Elke vergadering gaat over een ander onderwerp: van armoede tot mentale gezondheid en gendergelijkheid.”
“Ik vind ze allemaal interessant, maar mijn persoonlijke aandacht gaat uit naar het onderwijs. Op de middelbare school wordt bijvoorbeeld nog zo weinig gepraat over institutioneel racisme. Op school ben je nog volop in ontwikkeling, als daar dat soort onderwerpen wordt besproken, kan dat later een groot verschil maken. Als je wacht tot mensen in het bedrijfsleven zitten om dat soort onderwerpen aan te snijden, zijn ze vaak al wat vaster gevormd.”
Wat voor toekomstplannen heb je nog?
“Ik wist altijd al dat ik arts wilde worden. Over twee jaar begin ik met mijn coschappen. Dan zal ik geen tijd meer hebben om zoiets als dit werk te doen daarnaast. Een functie als deze binnen de VN ben je zo 25 jaar aan kwijt. Dit wordt mijn laatste grote bijdrage aan hen voordat ik in mijn geneeskundige bubbel verdwijn. Maar ik hoop wel dat ik nog op een bepaalde manier in contact kan blijven met jongeren.”