Rechtenstudent Judith Hannewijk staat elke week klaar om daklozen in Amsterdam te voorzien van een boterham, verse koffie en schone kleren.
Werken met daklozen, dat klinkt alsof het pittig kan zijn.
“Ik dacht voordat ik begon dat ik stevig in mijn schoenen stond. Maar eigenlijk heb je geen idee, want dit is een heel nieuwe wereld. Mijn sollicitatiegesprek was op het hoofdkantoor van de Regenboog Groep, naast Amsterdam Centraal. Daar is ook een inloophuis met gebruikersruimte, waar bezoekers onder toezicht harddrugs kunnen gebruiken. Ik ben wat gewend, heb in de horeca gewerkt, maar dit vond ik toch heftig. De Kloof, het inloophuis waar ik nu werk, voelt eerder als een gezellig café. Daar ben ik meer op mijn plek.”
Hoe zag je eerste dag bij De Kloof eruit?
“Amsterdamse daklozen kunnen daar terecht voor koffie, thee en boterhammen, een douche en om hun kapotte of vieze kleding in te ruilen voor iets nieuws. We hebben een soort winkeltje, inclusief pashokjes, met gedoneerde kleding. Wij wassen die kleding en hangen het netjes op. Die eerste dag had een man hier nieuwe laarzen gevonden. Hij was zo trots, hij liet ze aan iedereen zien. Een andere bezoeker vertelde me over haar jeugd, hoe ze in de prostitutie terechtkwam en aan heroïne verslaafd raakte. Ze was positief, maar ik vond het zo heftig dat ik heb zitten huilen.”
Waarom heb je ervoor gekozen om met daklozen te werken?
“Ik kom uit een dorp in Zeeland en heb in mijn jeugd bijna geen daklozen gezien. Na mijn eerste studie woonde ik een tijdje in Australië en daar zag ik hoe groot het probleem is. Toen dacht ik nog: wat fijn dat het in Nederland goed geregeld is. Terug in Nederland ging ik werken bij een parfumerie in de Leidsestraat. Op een van mijn eerste werkdagen stapte er bij de tram een vrouw op me af. Ze vroeg om geld voor eten. Eerste snapte ik het niet, maar toen heb ik haar mee uit eten genomen om haar verhaal te horen. Dat heeft mijn ogen geopend, ik wilde meer doen voor de Amsterdamse daklozen. Zo ben ik bij de Regenboog Groep terechtgekomen.”
Wat maakt dit werk voor jou de moeite waard?
“Allereerst de bezoekers. Inmiddels kennen we elkaar en zijn ze blij me te zien. Ze zijn extra dankbaar omdat ze weten dat ik dit vrijwillig doe, naast mijn studie en werk. En ik kan ze persoonlijke aandacht en zorg geven, of het nu een luisterend oor is of, zoals laatst, antibiotica voor iemand met een ontstoken wond op zijn hand. Ondertussen is ook mijn wereldbeeld veranderd door alle verhalen die ik hoor. Ik besef nu dat het iedereen kan overkomen, ook jou of mij. Zo hebben we een bezoeker die dakloos werd toen zijn bedrijf failliet ging, maar ook een man die vrijwillig in een tentje buiten de stad woont. Ondanks alles zijn ze over het algemeen gelukkig en verrassend positief.”
Wat vind je omgeving van dit werk, maken ze zich weleens zorgen?
“Ook om mij heen hebben mensen weinig weet van deze wereld. Logisch, want er komt niet veel informatie van binnenuit en zelfs in Amsterdam zie je niet vaak daklozen op straat. Toch vonden mijn familie en vrienden dit meteen iets voor mij. Natuurlijk moet ik ze soms wat uitleggen, bijvoorbeeld over zo’n gebruikersruimte. Maar het mooie is dat ze nu zelf ook proberen te helpen. Zo vroeg een vriend uit Zeeland me zijn nieuwe leren handschoenen te geven aan de dakloze met die wond op z’n hand. Een vriendin ruimde laatst haar kledingkast op en gaf me zakken vol kleding voor in ons winkeltje.”