Onlangs kwam ik erachter dat Elsevier Weekblad zijn naam had veranderd. Eind 2020 was het tijdschrift omgedoopt tot EW Magazine. Het feit dat ik daar nu, ruim tweeënhalf jaar later, pas achterkom, geeft misschien aan dat het geen drastische impact heeft gehad op mijn leven, maar toch zit het me dwars.
Vorig jaar besloot de hoofdredactie van NRC Handelsblad ook al om haar merknaam te kortwieken. Sindsdien was het simpelweg NRC. Het feit dat al talloze instituten, zoals de Norwegian Refugee Council en de National Research Corporation, onder precies dezelfde afkorting opereren, illustreert treffend de totale identiteitsloosheid van deze nieuwe titel.
Als de vertrouwde naam van NRC Handelsblad dan toch zo nodig gehalveerd moest worden, had ik gekozen om juist de laatste drie lettergrepen te behouden. ‘Handelsblad’ klinkt authentiek, als schreefletters op vergeeld oud-Hollands papier. NRC ziet eruit alsof iemand in slaap is gevallen op zijn toetsenbord.
Er heerst een bepaalde hoofdlettergeilheid onder directeuren en topmanagers – of toepasselijker: CEO’s. En hoewel daar vast allemaal logische marktstrategische overwegingen aan ten grondslag liggen, is het eindresultaat dat ons land verandert in een lelijke, onuitspreekbare lettersoep.
Deze verhoofdlettering is doorgedrongen tot alle uithoeken van de samenleving. Voetbalclubs, banken, politieke partijen, overheidsorganen en vele bedrijven laten zich aanduiden door een X-aantal random letters. En daarover gesproken, ook Elon Musk deed een duit in het zakje door de sympathieke merknaam van zijn sociale mediaplatform in te ruilen voor een gedrocht van een letter.
Maar de allerergste hoofdletters-adepten werken bij de NPO, de Nederlandse Publieke Omroep. Dankzij allerlei fusies prijken in de linkerbovenhoek van ons scherm vandaag de dag eindeloze letterreeksen als KRONCRV (Katholieke Radio Omroep Nederlandse Christelijke Radio Vereniging) of AVROTROS (Algemene Vereniging Radio Omroep Televisie Radio Omroep Stichting).
Je zou zeggen dat een fusie hét moment is om je organisatie te zuiveren van al die lompe koeienletters, maar de omroepdirecteuren van ons publieke bestel denken daar dus anders over. Net als de drijvende krachten achter de linkse samenwerking, die ‘Verenigd Links’ klaarblijkelijk een minder geschikte naam vonden dan het ingenieuze ‘GL-PvdA’.
Onze samenleving heeft steeds meer weg van een door analfabeten gemolesteerd scrabblebord en dus doe ik een beroep op alle studenten. Als leiders van de toekomst kunnen jullie de wereld onthoofdletteren. Staat er ooit een naamswijziging op de agenda, denk dan terug aan deze column in Ad Valvas. Of hoe dit journalistiek platform tegen die tijd ook mag heten.