Na 44 jaar sluit de Wereldwinkel VU voorgoed zijn deuren. Morgen, dinsdag 17 januari, is er nog een uitverkoop en dan is het Schluss.
Judith Vermaas, die de winkel de laatste jaren runde, is verdrietig maar het is niet anders: “Onze boekhouder zei dat als het zo doorging, we maar moesten overwegen om te stoppen, en daar hebben we onze conclusie uit getrokken.”
Twee jaar geleden zegde de VU de Wereldwinkel al de wacht aan, vertelt Vermaas. “We waren te weinig uren open. Maar we waren met zijn tweeën, student bedrijfskunde Abboud Torani (23) en ik, en het is ons niet gelukt er vrijwilligers bij te vinden, al hadden verschillende mensen toegezegd.”
Slecht idee
De winkel was drie dagen per week een paar uur open, van één tot drie uur ’s middags. Het streven was vier dagen, maar Vermaas en Torani zijn vrijwilligers, met een baan en een studie. Het zat er gewoon niet in.
De winkel maakte tot een jaar of vijf geleden deel uit van de Wereldwinkel-keten. “Dat we daar zijn uitgestapt, is achteraf een slecht idee geweest”, aldus Vermaas. “De organisatie had ons kunnen ondersteunen, nu stonden we er alleen voor.”
Ze zaten ook wel een beetje weggestopt, als Harry Potter onder de keldertrap naar het VU-restaurant. Onzichtbaar voor de meeste mensen. “We hebben nog geprobeerd om ruimte te krijgen naast de Green Office tegenover ons”, aldus Vermaas. Ook niet gelukt.
Vluchteling uit Syrië
Torani is drie jaar geleden als vluchteling uit Syrië naar Nederland gekomen. Als vrijwilliger in de Wereldwinkel heeft hij zijn Nederlands kunnen oefenen. Wat hij nu naast zijn studie gaat doen, weet hij nog niet.
Ze zijn al aan het inpakken. Kaarsen, vazen, siervoorwerpen, huishoudelijke artikelen. “We geven alles weg aan een asielzoekerscentrum”, zegt Vermaas.
Een beetje met de stille trom, zonder ceremonieel, na zoveel jaren, de hofleverancier van de kerstpakketten voor het VU-personeel. Weer een stukje van de oude VU weg. Wat verdrietig.