“We hebben niks aan jullie demonstraties” zegt rabbijn en vredesactivist Nava Hefetz halverwege de bijeenkomst in het hoofdgebouw. “Het is makkelijk om de straat op te gaan en te schreeuwen. Moeilijker is om aan te kloppen bij jullie minister-president en te zeggen hoe hij vrede tegenwerkt.”
Politicologiehoogleraar Wolfgang Wagner mag als leider van de werkgroep ‘Peace and Conflict Studies’ mensen of organisaties nomineren voor de Nobelprijs voor de Vrede. Daarbij betrekt hij graag zijn studenten. ‘Helemaal in een tijd waar conflictsituaties ook voelbaar zijn binnen onze eigen gelederen, is het belangrijk dat jongeren een stem krijgen.’
Solidariteit, daar lijkt het de genomineerden vooral om te draaien. En dus niet alleen van de symbolische soort. De vrouwelijke leiders van het Israëlische Women Wage Peace, het Palestijnse Women of the Sun en het Franse Guerrières de la Paix steken trots hun nominatie in de lucht en vertellen hoe ze elkaar – vooral na 7 oktober 2023 – blijven vasthouden, temidden van het verlies van naasten en de angst daarvoor.
“Na de Gaza-oorlog in 2014 dacht ik: genoeg is genoeg. Er moet overeenstemming komen met onze Palestijnse buren, met vrouwen aan de onderhandelingstafel. Die bereiken eerder een akkoord, dat vaak ook nog inclusief en toekomstbestendig is”, zegt de Israëlische Yael Braudo-Bahat. “We willen een einde aan de bezetting en vrijheid voor onze kinderen. Om vrede te bereiken, moet ik ook naar de Israëlische kant reiken. Ik heb mijn zoon niet grootgebracht om hem te moeten verliezen”, zegt de Palestijnse Reem Hajajreh. “De enige mogelijke toekomst is een gedeelde”, besluit Hanna Assouline van Guerrières de la Paix.
Niet sexy
De drie zijn zusterorganisaties en werken nauw samen in hun zoektocht naar vrede. Maar hun geweldloze aanpak blijkt een lastige, en een impopulaire. “Oorlog is sexy”, zegt Braudo-Bahat. “Vrede is niet bloedig genoeg om te verslaan [in de media]. De indruk die wordt gewekt is dat iedereen in het gebied oorlog wil, maar dat is niet zo. Er zijn tienduizenden mensen elke dag ter plaatse bezig de oorlog te beëindigen.”
“Ik ga iets doen wat veel vrouwen moeilijk vinden, maar wat wel nodig is: praten over geld”, gaat ze verder. “Vrede is ondergefinancierd, terwijl oorlog overgefinancierd is. President Trump heeft net een heleboel vredesprojecten gestopt en financiering teruggetrokken.”
Hoop houden
Ook Assoulines documentaire Resisting for peace die wordt getoond, laat zien hoe vredesstichters in Israël en Palestina met moeite navigeren in een door geweld gedomineerd oorlogsgebied. Een ex-Hamasstrijder voert een geëmotioneerd gesprek met de zoon van vermoorde Israëlische vredesactivist Vivian Silver, een hoogoplopende discussie aan de keukentafel van een Joodse familie wordt gesust met een fles Calvados.
“We zijn eigenlijk nog helemaal niet gevraagd waar we onze hoop vandaan halen”, zegt Braudo-Bahat wanneer een van de organisatoren de sessie begint af te ronden. “Wij zijn de hoop”, geeft Hajajreh daarop resoluut antwoord. De groep krijgt een langdurige staande ovatie.
Asymmetrisch
Een aanwezige blijft achter met gemengde gevoelens. “Het is meer dan een conflict waar ze het over hebben. De vrede van de een is gebouwd op het verlies van de ander.”
Hun situaties zijn “asymmetrisch”, zegt ook Braudo-Bahat. “Wat misschien wat koud klinkt, als ik verwijs naar de tragische gevolgen van de oorlog. Maar ondanks het grote verschil tussen ons in mate van vrijheid en voorzieningen, en alles anders wat je kunt bedenken, kunnen we misschien geen gelijke partners zijn, maar wel egalitaire partners, met hetzelfde doel.”