Terwijl de Verontruste VU-medewerkers steeds meer op ramkoers gaan tegen de bezuinigingsplannen van het bestuur, verkeren studenten vooral in zalige onwetendheid. Nóg wel.
Premasterstudent antropologie Marrit (27) heeft van een docent over de reorganisatieplannen van de VU gehoord. “Hij had het logo van de Verontruste VU-medewerkers in zijn collegesheets staan”, vertelt ze. “Hij nodigde ons uit om naar de alternatieve opening van het academisch jaar te komen. Ik ben niet geweest, anders miste ik een college.”
Ook Jolanda (24), master psychologie, heeft iets opgevangen van de plannen: “Ik hoorde van medestudenten over de reorganisatie, maar heb me er verder niet in verdiept”.
Marrit en Jolanda zijn uitzonderingen. Uit een rondgang over de VU-campus blijkt dat de meeste studenten nog nooit over de reorganisatie hebben gehoord.
Geen van de gesproken studenten heeft enig idee hoe zij getroffen worden door de plannen. Toch hebben deze ook gevolgen voor studenten, waarschuwen docenten en andere medewerkers.
Ten eerste zouden studentendecanen, ict-hulpen en het secretariaat volgens de Verontruste VU’ers minder beschikbaar zijn voor persoonlijke afspraken, omdat een derde van het ondersteunend personeel wordt wegbezuinigd.
Ook zou de druk op docenten groter worden door het wegvallen van hun administratieve krachten. Ten slotte wil het bestuur enkele faculteiten en bacheloropleidingen samenvoegen.
Als ze dit horen, maken de studenten zich toch wel zorgen om de komende veranderingen.
Student Ruud (23), premaster business administration, komt dit collegejaar naar de VU voor een specifieke combinatie van vakken: “Het is de enige plek waar ik mijn interesses kan combineren, dus ik vind het best vervelend dat dit hier nu speelt”.
Eventuele stakingen vindt geen van de studenten een probleem. Melissa (23), master neurowetenschappen: “Staken is altijd goed. Ja, het is nadelig voor de student, maar het is kiezen uit twee kwaden. De komende veranderingen zijn ook geen positieve uitkomst”. Ruud vindt wel dat er goed gecommuniceerd moet worden wanneer dit gebeurt: “Het moet wel goed aangekondigd worden, want ik moet uit Utrecht komen. Anders kom ik voor niks”.
De eerder genoemde Jolanda maakt zich toch ook wel zorgen: “Ik heb weinig aan de ondersteunende diensten in mijn faculteit gehad, maar als het contact met de docent moeilijker wordt, is dat wel een achteruitgang.”
Marrit maakt zich niet zozeer druk om deze reorganisatie, maar wel over alle veranderingen in het hoger onderwijs in het algemeen: “Het wordt steeds slechter op de universiteiten. Gelukkig is de inzet van de docenten er niet minder om”.
De Verontruste VU-medewerkers hebben een online petitie opgesteld die ook studenten kunnen tekenen. Dat willen ze best, maar ze hebben geen idee waar dat kan. Melissa: “Ik weet niet eens waar ik moet zijn om mijn aanmelding af te ronden, laat staan waar ik actie kan voeren tegen de reorganisatie”.
Overigens maakt het VU-bestuur groot bezwaar tegen de interpretatie van de plannen door de Verontruste VU-medewerkers. Veel beweringen van de Verontruste VU’ers worden tegengesproken en genuanceerd.