“Laat het beton weer zien! Beton is juist mooi, het was hier donker, somber en onaantrekkelijk. Onze opdracht was: probeer het licht te maken. Je moet de mensen kunnen zien.” Masterstudent journalistiek Rutger Westerhof sprak met Julian Wolse (foto), mede-eigenaar van OTH Architecten, een van de twee architectenbureaus die de opdracht kregen het hoofdgebouw te renoveren. De masterstudent en de architect spreken elkaar op de begane grond van het hoofdgebouw.
Weg met die donkere ruimte en dat houten gevaarte
Als Wolse de centrale hal inloopt, het gebied waar hij met zijn bureau aan de slag is geweest, herinnert hij zich vooral hoe donker en ongezellig het er een paar jaar geleden nog was. “Als je hier binnenkwam in de centrale hal liep je een heel donkere ruimte binnen. Dan liep je recht op een enorm houten gevaarte af dat hier stond, een bank die over de breedte uitgestrekt was. Die hebben we er gelijk uitgegooid. We hebben die hoge tafels op wielen gemaakt, en de groene banken aan beide kanten van de ingang gezet. Die hebben we neergezet voor snelle ontmoetingen, of als je even op iemand moet wachten.”
Meer daglicht, meer glas
Bij de nieuwe balie werd de boel ook opengebroken, meer daglicht en meer groene banken. Terwijl Wolse rondloopt stoot hij zijn collega Linda Hoogerman (die met hem is meegekomen naar dit interview) vaak aan. Bijvoorbeeld wanneer hij ziet dat medewerkers briefjes op de pilaren hebben geplakt. “Misschien moeten we een lijstje maken met dingen die we nu tegenkomen”, zegt hij tegen haar.
Ontrommel de centrale hal
“We hadden de opdracht gekregen van de VU om de centrale hal te ontrommelen”, vertelt Wolse. “Daarom is het goed dat we nu even rondlopen, nu gaan we dus bordjes maken om te voorkomen dat er papier op de muren wordt geplakt.” We maken het rondje in de centrale hal af en lopen weg van de receptie, langs de ramen, langs de ongebruikte binnentuin. “Die binnentuin hoort niet bij onze opdracht, maar er is een deur in de kelder die hier op uitkomt. Die hoef je alleen maar open te gooien en iedereen kan die tuin gebruiken. Laat het maar ontstaan.”
Alles moet multifunctioneel
We komen uit bij de koffiehoek en de groene banken daaromheen. Wolse richt zich tot zijn collega: “Ik heb gehoord dat de studenten hier acht uur per dag zitten te werken, die staan alleen op om even eten te halen en dan gaan ze gelijk weer verder.” Er wordt weer gewerkt in de hal, maar ook de eerste verdieping werd aangepakt. Het oranje meubilair is wat chiquer, voor recepties en promoties, maar ook om te studeren. Alles moet multifunctioneel zijn. De lampen moeten nog wel even rechtgezet worden.”
‘Blijf van onze bruine tegels af’
Wolses masterplan lijkt te slagen, maar is nog lang niet af. Ergens staat een vitrine nog leeg, en die witte muur achter de bar moet ook nog gevuld. Het liefst had hij de vloer met bruine tegels ook aangepakt, maar dat mocht niet, die was heilig. “Daar mocht ik niet aankomen, dat was deel van de architectuur.” In het overkoepelende plan van de verbouwing staat dat over twintig jaar de boel opnieuw wordt bekeken, waarna er gekozen wordt tussen een grondige renovatie of sloop. ‘Ik denk niet dat ze het zouden mogen slopen. Ik denk dat er een herwaardering van dit gebouw gaat plaatsvinden. Ik vind het juist wel sterk dat er tussen al die nieuwe gebouwen zo’n gebouw als dit staat. Je moet het opwaarderen en juist zijn kwaliteiten laten zien.”
Meer ‘seats to meet’ en minder hout
De renovatie van de centrale hal nadert zijn voltooiing, het restaurant is het volgende aandachtspunt. Begin 2015 moet het opgeleverd worden. Opnieuw is het devies: licht en openheid. “We gaan de mooie punten van de hal doorzetten. Die grote lelijke kunstboom gaat eruit. Er komen seats to meet, met banken en grote tafels. Het hout gaat eruit, de stoelen gaan we hergebruiken, maar wel in een andere kleur.” Elke verdieping krijgt een andere functie, van de snelle hap en ontmoeting beneden, tot plekken voor langere vergaderingen bovenin. Wie bijvoorbeeld een afspraak heeft met een docent of begeleider kan van de centrale hal het restaurant inlopen. In het hoogste gedeelte komen dividers (scheepstouwen aan plafondrails die fungeren als scheiding) waarmee een tijdelijke overlegruimte kan worden gemaakt.”
Loungen op lange en comfortabele banken
Het gedeelte dat aan het campusplein grenst krijgt een loungefunctie, met lange en comfortabele banken, en de deuren naar het plein mogen weer open. De plannen voor dit campusplein liggen momenteel nog stil, maar ideeën zijn er genoeg. “Er wordt veel voorbereid, maar ik weet niet precies wat de plannen zijn. Waarschijnlijk komt er weer een nieuwe ronde waarbij iedereen zich kan aanmelden.” Of we Wolse dan weer terugzien? “Ik blijf hier zolang als ze me willen.”
Dit is het eerste deel van een tweeluik over de verbouwing van het hoofdgebouw. In een volgend artikel gaat Rutger Westerhof de hoogte in en doet verslag van de vernieuwde werk- en studieruimtes op de verdiepingen van onder meer Godgeleerdheid en Letteren.