In een zaaltje in het Nieuwe Universiteitsgebouw zitten op 6 februari zo’n vijftig deelnemers klaar voor het minicollege Anatomy of the clitoris & SexEd 2.0. Het zijn voornamelijk vrouwen, maar ook een man of vijf. Voor de groep staat gepensioneerd gynaecoloog Woet Gianotten, die naast zijn werk als medisch seksuoloog ook een tijdlang in Afrika als gynaecoloog “helemaal in de bush” zat. Hij is nu “lesboer” en geeft freelance lezingen over seksuele geneeskunde.
In rap tempo gaat Gianotten door zijn presentatie heen, te beginnen met de anatomie van de clitoris, die doorgaans “onder een capuchon” zit en dus moeilijk te vinden is, “vooral voor mannen”. Ter illustratie laat hij een collage van gefotografeerde vulva’s zien, een project van fotograaf Laura Dodsworth om te laten zien dat elke vulva er anders uitziet. “Jezus”, fluistert iemand in de zaal. “Kijk die piercing, iel.”
Radicale feministen in de zaal?
Om de man te helpen, zouden vrouwen meer open moeten zijn over wat ze willen, zegt Gianotten. Het is een “feministische verantwoordelijkheid” om geen orgasme te faken. Zijn uitspraken lijken in prima aarde te vallen bij de groep studenten, die met veel gegiechel een dankbaar publiek is. Want zoals hij aan het begin van zijn praatje zegt: “Je weet nooit of er radicale feministen in de zaal zitten. Amsterdam is een enge plek om te zeggen dat er verschillen tussen mannen en vrouwen zijn.”
‘Vrouwen hebben geen orgasme nodig om tevreden te zijn’
Prinsessenjurken en voetbal
Gianotten zelf lijkt niet bang om in zijn verhaal steeds die verschillen te benadrukken. Op het scherm prijkt inmiddels een meisje in een roze prinsessenjurk naast een jongetje dat bij een voetbalwedstrijd zijn middelvinger opsteekt. Naast het meisje staat ‘relatief sterke behoefte aan verbinding en aardig zijn’. Bij het jongetje staat ‘relatief sterke behoefte aan autonomie en oppositie’.
“Waar denken jullie dat deze verschillen vandaan komen?” vraagt hij de zaal. Iemand oppert dat de maatschappij daar een hand in heeft, een ander noemt hormonen, een derde iets dat hij oerdrang noemt. Maar nee, het zit in ons DNA, zegt Gianotten. Hij concludeert dat als je als meisje geboren wordt, je voorbestemd bent om een zorgzaam persoon te worden. Gelukkig maar, want “wij mannen”, knipoogt hij naar de zaal, “zijn daar helemaal niet zo goed in.” Transmensen noemt hij hier als voetnoot, want die vormen slechts 3,9 procent van de Nederlandse bevolking.
Spelende apen
Zijn DNA-theorie onderbouwt hij door een onderzoek aan te halen waarin apen in een gecontroleerde omgeving speelgoed aangeboden kregen. De mannetjesapen zouden “altijd” voor de auto’s kiezen om mee te spelen, terwijl de vrouwtjesapen de poppen kozen. “Dat is echt geen aangeleerd gedrag, dat zit in de genen”, zegt Gianotten.
Wie als meisje geboren wordt, is voorbestemd om een zorgzaam persoon te worden
Maar in tegenstelling tot wat Gianotten vertelt, is online te lezen dat dat onderzoek alleen liet zien dat vrouwtjesapen met ál het speelgoed speelden, niet alleen met de poppen. Waar de mannetjesapen een voorkeur hadden voor rollend speelgoed, leken de vrouwtjesapen overal met evenveel plezier mee te spelen.
Orgasmekloof
De verschillen die Gianotten benadrukt, werken door in het seksleven van mensen, legt hij uit. “Proactieve zin [in seks, red.] hebben vrouwen niet zo vaak, tenzij ze op een bepaald moment in hun cyclus zitten en meer testosteron hebben.” Hij schetst een scenario tussen denkbeeldig koppel Wim en Margriet. “Wim gaat na het eten met z’n treintjes spelen, komt om elf uur ’s avonds in zijn slaapkamer, ziet zijn vrouw en denkt: lekker wijf, ik wil vrijen.” Margriet zal op dat moment niet zover zijn, vermoedt Gianotten. “Zoals zoveel dingen bij vrouwen, gaat opwinding bij hen in cyclussen.” Vrouwen zijn volgens Gianotten ook hier vooral op zoek naar verbinding.
Klaarkomen zal voor Margriet ook niet belangrijk zijn. Het verkleinen van de orgasmekloof dat op sommige feministische agenda’s staat, doet Gianotten dan ook af als onnodig. “Vrouwen hebben geen orgasme nodig om tevreden te zijn. Moet dat gelijkgetrokken worden? We hebben het ook nooit over een puddingkloof.”
Wat meer bemoedigend is Gianotten wanneer hij de studenten meegeeft vooral naar hun eigen lichaam te luisteren. “Stop wanneer het pijn doet en probeer niet iets te doen alleen omdat je partner dat wil.” Hij hekelt ook het gebruik van het woord schaamlippen. “Niks om je voor te schamen.”
Vulva’s vergelijken
Dat vinden de studenten ook. Tijdens het versieren van de cupcakes praten deelnemers zelf door in groepjes aan tafel. Twee deelnemers wijzen op de powerpoint aan welke van de gefotografeerde vulva’s het meeste op die van hen lijken. Een ander heeft het over hoe haar “flow” is veranderd na het stoppen met de pil. Een derde zegt dat ook te overwegen, na de voordelen van testosteron te horen die Gianotten noemde.
‘Eet jij nou je clit op?!’
Wat vonden ze van het DNA-verhaal? “Ik heb er nooit zo over nagedacht, maar het klinkt best logisch”, zegt een tweedejaars geneeskunde. Het meisje naast haar twijfelt: “Ik denk dat veel andere dingen ook meespelen, zoals de invloed van de samenleving.” “Een baby kiest niet wat voor speelgoed die krijgt”, vult iemand aan.
Fondanten schaamlippen
Al snel slingeren overal fondanten schaamlippen rond. Jam fungeert als menstruatiebloed, ronde suikerbolletjes als clitorissen. “Eet jij nou je clit op?!” Haartjes worden hagelslag voor hagelslag in de cupcake geduwd, zodat het er niet uitvalt en iemand druppelt voorzichtig wat suikerglazuur over haar cake: “afscheiding”. Een gezamenlijk gelach stijgt op wanneer een groot deel van de groep tegelijk een melding krijgt van de app BeReal, waar je ter plekke een foto moet maken van wat je op dat moment aan het doen bent. Ga dit maar eens censureren.