UvA-studenten willen niet naar de VU-campus verhuizen. Emotionele bezwaren zijn overkomelijk, zegt Kjeld Oostra, voorzitter van de studievereniging informatiewetenschappen Amsterdam. ‘We willen vooral antwoord op een paar praktische vragen’.
Wat hebben UvA-studenten toch tegen de VU?
“We zijn niet tegen samenwerking met de VU en verhuizing naar de VU-campus. We zijn ons bewust van de voordelen van samenwerking voor het onderzoek en het onderwijs. We hebben alleen een aantal vragen waar nog geen antwoord op is gegeven.”
Welke vragen?
“Over de manier waarop we worden vertegenwoordigd op de VU-campus, bijvoorbeeld. De medezeggenschap. Ook is er op het Science Park een Education Service Centre, met onder andere goede begeleiding voor studenten met autisme. Dat heeft de VU helemaal niet.”
Goede punten, maar de emotionele bezwaren lijken ook doorslaggevend. Toen collegevoorzitter Jaap Winter op de website van Advalvas UvA-studenten opriep langs te komen, werd daar door een aantal studenten afhoudend op gereageerd.
“Het was de toon van dat artikel die wat verontwaardiging opriep. Alsof het alleen maar koudwatervrees is dat ons weerhoudt. Maar het is heel genuanceerd.”
Wie komen er?
Wat er precies van het Science Park naar de VU komt, is vooralsnog erg vaag. VU en UvA zijn nu bezig met Informatiewetenschappen en Natuurkunde, maar of staf en opleidingen samen komen, is bijvoorbeeld nog niet zeker. Verder is er sprake van Neurowetenschappen, Biologie en Psychobiologie, maar over het profiel van een joint degree zijn de beide universiteiten het nog niet eens. Er hebben zich al een aantal onderzoeksgroepen van het Swammerdam Institute for Life Sciences op de Zuidas gevestigd.
Toch lijkt die koudwatervrees bij sommigen te overheersen.
Luister, het is toch ook niet leuk om van het Science Park weg te moeten, waar je je eigen verenigingen hebt, de omgeving die je gewend bent, waar je dichtbij woont. De saamhorigheid die er heerst… Het idee dat je uit elkaar wordt getrokken. Straks zitten we met drie UvA-opleidingen in een VU-omgeving. Als UvA-student ga je misschien toch minder snel naar een VU-bioloog.”
Maar waarom dan?
“Dat is een soort van… hoe zeg je dat.. Je hebt toch een eigen UvA-identiteit, een zeker, gezond competitief element… En we werken nu al samen met faculteits- en studieverenigingen op de VU-campus. Maar al ben je helemaal geïntegreerd, jij bent toch UvA en de rest is dan VU.”
Er lijkt nog steeds een soort dédain te bestaan bij UvA-studenten ten opzichte van de VU.
“Maar dat is andersom ook, als ik sommige artikelen in Advalvas lees. Ik weet dat er plannen zijn om een nieuwe, gezamenlijke identiteit te creëren, met een eigen logo en zo. Ze zijn ook niet onoverkomelijk, die emotionele bezwaren. Nogmaals, onze grootste zorgen zijn een aantal praktische zaken.”
Het is natuurlijk ook een heel eind weg voor jullie, de VU-campus.
“Zeker, maar daar komen we ook wel uit, als er gezorgd wordt voor voldoende huisvesting in de buurt. Dan heb je een overgangsperiode van drie jaar en dan heeft niemand het daar meer over. We zien ook echt de voordelen wel van samenwerking. De VU heeft veel expertise die de UvA niet heeft en andersom. Het is vooral zaak te zorgen dat een aantal van onze praktische bezwaren wordt weggenomen, dan zal er meer draagvlak zijn.`