Onafhankelijke journalistiek over de Vrije Universiteit Amsterdam | Sinds 1953
11 december 2024

Campus
& Cultuur

‘Ik laat kinderen zien dat het niet erg is om fouten te maken’

Jasmijn Verhoef (22, premaster sociale en culturele antropologie) geeft leerlingen in een kansarmere buurt het vertrouwen dat ook zij de wereld kunnen veranderen.

Hoe doe je dat, kinderen meer zelfvertrouwen geven?
“In dit geval door een soort kermis te organiseren met leerlingen uit de Bijlmermeer. We hebben eetkraampjes, een dansvloer, iemand die schminkt. Het is speciaal voor mensen uit de buurt van de school en we halen er ook nog eens geld mee op voor Oekraïne. De kinderen, die in groep zes tot en met acht zitten, zijn de creatief leiders. Zij hebben het dus allemaal bedacht. Het studententeam waarin ik zit faciliteert het.”

Goed initiatief! Hoe ben je hierin verwikkeld geraakt?
“Ik ben sinds vorig jaar oktober actief voor de stichting Move, die kinderen via dit soort maatschappelijke projecten hun talenten wil laten ontdekken. Eigenaarschap geven, noemen zij het. Ik zie het vooral als het stimuleren van hun zelfvertrouwen. Het sprak me aan omdat ik altijd al met kinderen wilde werken en op zoek was naar wat meer voldoening in mijn leven. In oktober zijn we voor het eerst langsgegaan bij de school en sindsdien hebben we meerdere bedenk- en doesessies georganiseerd.”

Stichting Move Move zet zich in meerdere steden in voor kinderen van 10 tot 16 jaar die minder kansen krijgen dan hun leeftijdsgenoten. Hierin staat ontmoeting centraal. Er zijn groepsprojecten op basisscholen en vmbo-scholen en er zijn de ‘Move Maatjes’: vrijwilligers die één-op-één werken met een basisschoolleerling om deze voor te bereiden op de middelbare school.  Meer info op stichtingmove.nl

Had je al ervaring in het werken met kinderen?
“Niet met kinderen, wel met creatieve ontwikkeling. Ik heb een bachelor Industrial Design gedaan aan de TU Eindhoven, dus ik weet alles over ontwerpprocessen. Zo zag ik de sessies met de kinderen ook: als een open, creatief proces. Binnen industrial design is het niet erg als de uitkomst onbruikbaar is, het gaat om het proces. Dat is heel anders dan in ons schoolsysteem, waarin een resultaat wordt afgekeurd of goedgekeurd. Ik wil de kinderen laten zien dat het niet erg is om fouten te maken. Het belangrijkst is dat je initiatief durft te nemen.”

Hoe pak je dat aan, het organiseren van een kermis?
“We zijn begonnen met open brainstormsessies. Daarin wilden we overbrengen dat alles kan en niets gek genoeg was. Als we er maar mensen uit de buurt mee zouden verbinden. Het idee was in eerste instantie een food market, maar het is dus een kermis geworden. We hebben vervolgens een talentenquiz gehouden om te ontdekken welke talenten de kinderen hebben. Aan de hand daarvan hebben we teams gevormd: ontwerpers, vertellers, organisatoren en verkenners. Die teams zijn nu praktisch bezig met onder meer promotie maken, het regelen van de kraampjes en de financiën.”

Klinkt als een leuke uitdaging. Is dat het ook?
“Het is uitdagender dan ik vooraf had gedacht. Ik had onderschat hoe lang dingen duren met kinderen. Je moet zelf helder hebben wat je wilt bereiken in een sessie, want de leerlingen hebben richting nodig. Zonder kader komt er niets uit. Mijn eigen taak blijkt ook praktischer dan gedacht. We geven de kinderen weliswaar het gevoel dat het hun project is, maar feitelijk organiseert het studententeam het evenement. Dat betekent flyers printen, restaurants zoeken, dat soort zaken. Soms vind ik het iets te uitvoerend.”

En die voldoening, heb je die wel gevonden?
“Eerlijk gezegd iets minder dan gehoopt. Maar ik vind het mooi om te zien hoe de kinderen opbloeien. Het is misschien een aanname, maar ik heb het gevoel dat juist kinderen uit een kansarmere buurt niet weten wat ze in zich hebben en wat ze kunnen bijdragen. Het voelt alsof ik hun mindset een stukje kan veranderen. Het is ook leerzaam voor mij: ik heb ontdekt hoe mooi het is om mensen in hun kracht te begeleiden. Ik weet zeker dat ik in mijn uiteindelijke werk ook een maatschappelijke bijdrage wil leveren. Het onderwijs wordt het niet. Niet omdat het niet leuk is, maar omdat ik het grotere geheel mis. Ik denk dat een coachende rol mij beter zou liggen.”

 

Reageren?

Houd je bij het onderwerp, en toon respect: commerciële uitingen, smaad, schelden en discrimineren zijn niet toegestaan. Reacties met url’s erin worden vaak aangezien voor spam en dan verwijderd. De redactie gaat niet in discussie over verwijderde reacties.

Velden met een * zijn verplicht
** je e-mailadres wordt niet gepubliceerd en delen we niet met derden. We gebruiken het alleen als we contact met je zouden willen opnemen over je reactie. Zie ook ons privacybeleid.