Als het aan de ondernemers van de toekomst ligt, wordt ons huishouden straks vanaf een afstandje bestuurd. De vier teams die afgelopen vrijdag hun idee voor een startup pitchten tijdens de Technology Startup Course van ACE en Cern zien er weinig problemen in om voor anderen te bepalen wanneer de wasmachine aan gaat.
De teamleden van Dynamic Demand hebben het plan bedacht om technologie te maken die de weersvoorspelling koppelt aan data over de vraag naar energie, en die te verkopen aan energiebedrijven. “We kunnen daarmee bepalen wat het beste moment is om de vaatwasser te laten draaien.” En de stroom kan er wel af als het niet het goede moment is, vinden ze. “Dat is nogal een inbreuk op de privacy”, reageert een van de juryleden.
In de zwarte zaal van de Ventures Studios op het Science Park hebben vier teams zich in twee dagen gebogen over de vraag hoe ze de super geavanceerde technologie van deeltjesfysica-instituut Cern kunnen gebruiken voor heel andere dingen dan de deeltjesversneller in Genève, georganiseerd door het Amsterdam Center for Entrepreneurship. Aan de muren hangen uitwerkingen van de ideeën, de tafels zijn zo neergezet dat je er met een groepje omheen kunt zitten zonder dat de anderen meeluisteren. De uitkomst: twee startups die met energie aan de slag willen, één die een VR-therapie voor PTSS-patiënten wil ontwikkelen, en één die wil zorgen dat er minder eten wordt weggegooid.
Mensen sturen
“Wij voorspellen met real time data van satellieten wat lokaal de opbrengst is van zonne-energie”, presenteert het team van Sunny Side Up hun idee. “Stel, je wilt dat de was gedaan is ergens in de komende twaalf uur. De wasmachine krijgt dan een seintje dat er op dit moment niet genoeg zonne-energie binnenkomt, maar over vier uur wel.” De jury wijst ze op de al bestaande app Buienradar en waarschuwt: “Het moeilijkst aan dit plan is dat je mensen wilt sturen. Ze moeten hun was doen op het moment dat er genoeg energie is. Hoe ga je dat voor elkaar krijgen?”
In de jury zit onder andere Han Dols, sectieleider business development bij Cern. Het instituut wil volgens hem het ondernemerschap in Nederland aanwakkeren. “We vinden het belangrijk om toepassingen te vinden voor Cern-technologie. Cern gebruikt al decennia machine learning om de data te genereren van de deeltjesbotsingen. En we zijn heel goed in die enorme bergen data analyseren. Dus we zitten op een berg kennis en het zou leuk zijn als daar in Nederland meer mee gebeurt.”
Vijfhonderd euro
In de zaal luisteren de deelnemers licht voorovergebogen over hun tafel of juist achterover hangend in hun stoel naar de andere teams. Laptops staan open, af en toe fluisteren ze onderling. Ze stellen kritische vragen, denken mee en maken af en toe een grap. Een echte competitiestrijd is niet te bespeuren, terwijl er toch vijfhonderd euro te winnen is voor de beste pitch.
Team End The Price knalt erin. “Supermarkten moeten eten weggooien dat goed is maar over de houdbaarheidsdatum. We gooien zo één derde van ’s werelds voedselvoorraad in de prullenbak!” dondert de stem van de enige vrouw in het gezelschap door de zaal. Het team stelt een systeem voor waarin producten variabel geprijsd zijn, zodat ze in de verkoop kunnen voor een op dat moment meest passende prijs afhankelijk van vraag en aanbod.
Ook daarvoor is weer een centrale aansturing nodig. “Het is niet efficiënt als elke supermarkt het voor zich gaat doen, want lokale algoritmes zouden gewoon hetzelfde doen als een gecentraliseerd systeem”, zegt een teamgenoot.
Syrische frontlinie
Alleen het therapieteam centraliseert niks. Het wil een virtuele therapie maken voor mensen met het posttraumatisch stresssyndroom. Zij lopen in een virtuele wereld rond op de plek waar het trauma is ontstaan, bijvoorbeeld de frontlinie in Syrië, terwijl ondertussen hun hersenactiviteit wordt gemeten. Ze krijgen onmiddellijk feedback van het systeem over hoe ze (hun hersenen) reageren op de situaties en worden beloond voor een goede respons. “Zo leren patiënten wat werkt, zodat ze dat kunnen gebruiken in andere stressvolle situaties”, zegt de neurowetenschapper van het team.
De jury trekt zich even terug voor beraad en de deelnemers maken plannen voor de avond. Dan beklimt Dols het podium om de winnaar bekend te maken. Hij windt er geen doekjes om: de energieteams vallen af, omdat de plannen te ambitieus zijn en omdat er zoveel concurrentie is. Het voedselteam krijgt een pluim voor de presentatie. “Ik ga nu echt mijn eten opeten als ik in het vliegtuig terug zit”, grapt hij. En het sterkste plan is dat van het therapieteam. Dols roept hen en de anderen op om serieus te overwegen hun startup-idee door te zetten. “Ik hoop jullie op een dag te zien in Genève.”