.png)
In het weekend draait hij als Mr. Sfeerbeheer plaatjes op feesten, doordeweeks helpt VU-medewerker Guido van Doorn (28) docenten met technische problemen uit de brand.
Op het moment dat corona zijn intrede deed en feestjes niet meer mogelijk waren, zat Van Doorn ineens zonder werk. “Toen ben ik hier op de VU begonnen bij het Audiovisueel Centrum (AVC). Inmiddels ben ik het draaien in de weekenden weer aan het opbouwen en de combinatie met dit werk bevalt wel. Op de VU ben ik lekker in beweging en ik kan mensen helpen. Dat geeft voldoening.”
Je verse kopje koffie, het tentamen dat op tijd gedrukt is of het fietsenrek dat er netjes bij staat: zonder het ondersteunend personeel van de VU zou het allemaal niet mogelijk zijn geweest. In deze serie portretteren we de talloze ondersteuners, van fietscoach tot koffiedamemanager.
Van Doorn draait op bruiloften, bedrijfsborrels en studentenfeesten. “Eigenlijk alles waar de bekende hitjes om de hoek komen kijken, daar krijg ik veel energie van. Ik heb nog niet op feestjes van VU-studenten gedraaid, maar wel een paar keer bij feestjes in The Basket en afgelopen jaar bij het festival van Inholland.”
Technische ambulance
Als servicemedewerker van het AVC zorgt Van Doorn ervoor dat docenten hun les bij storingen kunnen voortzetten. “Mensen bellen het AVC en krijgen dan mij of een collega aan de lijn. Wij komen dan meteen naar de docent om de storing te verhelpen of anders te kijken naar een passende oplossing.” Dat lukt vrijwel altijd, ook al staat er regelmatig flinke druk op. “Soms zit je in een zaal met honderd studenten, dan heb je allemaal ogen in je nek”, lacht hij. “Je moet het snel oplossen, want de docent moet zijn les voortzetten. Dat maakt het spannend. Als het werkt, krijg je wel echt een goed gevoel.”
Voor zijn werk heeft Van Doorn een zogeheten storingstas. “Daarin zit elk kabeltje, stekkertje, verloopstukje of gereedschap dat je je kan bedenken. Een soort technische ambulancetas!” Als een mankement echt niet op te lossen valt, dan gaat Van Doorn op zoek naar een vervangende collegezaal. Of er komt noodapparatuur aan te pas: “We hebben in elk gebouw reserveapparatuur staan. Stel dat een projector niet werkt, dan hebben we een reserveprojector in een opslaghok. Die kunnen we dan installeren, zodat het college zo snel mogelijk door kan gaan.”
Het werk van Van Doorn en zijn collega’s wordt er niet makkelijker op, gezien het veelvuldige vandalisme op de VU. Soms is het dweilen met de kraan open, vertelt de AVC-medewerker. “Toetsenborden die gejat worden, projectieschermen waarop getekend wordt, camerastekkers die eruit worden gehaald, noem maar op. We proberen het echt bij te benen, maar dat is lastig.”
Applaus
Van Doorn heeft het gevoel dat docenten soms denken dat zijn collega’s niet goed genoeg hun best doen, omdat er regelmatig dingen niet werken. “Dat beeld proberen we juist om te draaien. We doen nu met meer mensen nog harder ons best om alles bij te benen en werkend te houden. Tja, het houdt je wel lekker bezig, haha.”
Waar de meeste docenten blij zijn met het AVC, zijn er ook weleens docenten die hun frustraties op Van Doorn afreageren. “Ik begrijp de frustratie en ik incasseer die. Als mijn college niet door kan gaan omdat de techniek hapert, zou ik zelf ook gefrustreerd zijn. Andersom komt gelukkig vaker voor, bijvoorbeeld dat de docent mij voor de hele collegezaal bedankt. Ik heb zelfs weleens applaus gekregen toen ik de zaal verliet, dat was heel leuk.”
Lees meer uit deze serie: