Bij het werk van geestelijk verzorgers maakt het weinig uit wat voor geloof ze hebben. Goed luisteren en empathie zijn belangrijker, concludeert promovendus Anke Liefbroer.
Geestelijk verzorgers zijn mensen die in het ziekenhuis, het verzorgingshuis of de gevangenis langskomen voor een gesprek. Ze hebben tijd om te luisteren naar wat mensen bezighoudt. Ook bij defensie werken geestelijk verzorgers, die gaan mee op missie. Militairen kunnen bij hun terecht als ze ergens over willen praten.
Levensvragen
Traditioneel zijn geestelijk verzorgers ingedeeld naar religie: wie katholiek was, kreeg een katholieke geestelijk verzorger aan zijn bed. Wie protestants was, een protestant. In de zorg is de koppeling met religie grotendeels losgelaten, maar bij defensie en in gevangenissen bestaat die nog wel. Liefbroer onderzocht of mensen een geestelijk verzorger van hun eigen geloof of levensovertuiging meer waarderen dan iemand met een andere overtuiging. Dat bleek niet het geval. Mensen vinden het veel belangrijker om zich gehoord te voelen. De gesprekken gingen meestal dan ook niet over direct religieuze vragen, maar vaak wel over levensvragen.
Een opmerkelijke uitkomst van Liefbroers onderzoek is dat mensen soms dachten dat de geestelijk verzorger dezelfde levensovertuiging had als zij, terwijl dat helemaal niet het geval hoefde te zijn.
Anke Liefbroer promoveerde op 9 september aan de VU. Ze blijft als onderzoeker verbonden aan de VU en werkt deels voor de Universiteit Tilburg.