Wetenschappers hebben vaak weinig tijd om hun kennis breed te delen en in te spelen op maatschappelijke vraagstukken. Wetenschapsgenootschap KNAW adviseert hoe het beter kan.
Van wetenschappers wordt steeds meer verwacht dat ze de boer opgaan met hun kennis. Dat is belangrijk voor het vertrouwen in de wetenschap en het kan bijdragen aan gezamenlijke oplossingen voor maatschappelijke problemen, schrijft de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen deze week.
Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, want veel wetenschappers ontbreekt het aan tijd en ondersteuning om zich hiermee bezig te houden. Onderzoekers van de VU hebben op een rijtje gezet wat er momenteel gebeurt op het gebied van wetenschapscommunicatie en welke belemmeringen er zijn. Het kernprobleem is dat wetenschapscommunicatie iets is dat wetenschappers ‘erbij doen’ en dat prestaties op dit vlak niet of nauwelijks meetellen bij hun beoordeling.
Volwaardig onderdeel
Op basis daarvan komt een projectgroep van de KNAW met een aantal adviezen. Wetenschapscommunicatie moet in elk geval een volwaardig onderdeel zijn van het academisch takenpakket, net zoals dat geldt voor onderzoek, onderwijs en academisch leiderschap.
Verder hoort wetenschapscommunicatie een vaste plaats te krijgen in elk onderzoekstraject, van begin tot eind, en moet een deel van het onderzoeksbudget ervoor worden vrijgemaakt.
Het is een vak
Benader wetenschapscommunicatie als een vak, luidt een ander advies. Onderzoekers die zich erin willen bekwamen moeten worden opgeleid en ervaring uitwisselen met andere collega’s, zodat niet iedereen zelf het wiel hoeft uit te vinden.
Minister Dijkgraaf is blij met het onderzoek en de adviezen. Dit voorjaar stelde hij geld beschikbaar voor het opzetten van een landelijk centrum voor wetenschapscommunicatie. Als de plannen worden goedgekeurd kan het centrum in het najaar van 2024 van start gaan.