Naast colleges en andere academische samenkomsten zien ook wetenschappelijke congressen zich genoodzaakt hun planning om te gooien. Veel congressen werden tijdens de lockdown uitgesteld tot nader order. Hoofddocent toegepaste wiskunde Daniele Avitabile besloot juist een extra congres in te plannen, online.
Het International Conference on Mathematical Neuroscience (ICMNS) wordt vanaf 2015 georganiseerd, met als doel theoretische neurowetenschappers en wiskundigen samen te brengen in een interdisciplinair congres. De organisatie had eigenlijk besloten dit jaar als tussenjaar te nemen. Totdat in maart de lockdown werd afgeroepen. Avitabile zag juist kansen in de plotselinge omslag naar de online wereld en trommelde een verzameling onderzoekers op om via Zoom hun kennis te delen.
Voor altijd online
Dat dat zorgde voor een compleet andere ervaring, werd snel duidelijk. De meeste onderzoekers die hij benaderde, waren enthousiast. Slechts twee van de veertig zagen deze online ervaring niet zitten. Een argument van een van hen was iets waar de organisatie ook veel over discussieerde in de aanloop naar het congres: de angst voor online zichtbaarheid.
Het feit dat dit evenement live te zien was via YouTube en nu terug te kijken is, zorgde voor zes keer zoveel bezoekers dan het congres over het algemeen in fysieke vorm heeft. Dat bracht, naast enthousiasme voor het vergrote bereik, bij sommigen ook stress met zich mee. Wat als ze zich zouden verspreken, of een andere fout zouden maken. Dat zou dan voor altijd terug te vinden zijn online.
Voor de onderzoekers die meededen, bracht het volgens Avitabile echter vooral voordelen met zich mee. Zo zou het voor jonge onderzoekers juist kunnen lonen om toekomstige werkgevers te kunnen laten zien waar ze aan hebben gewerkt, zelfs in een tijd waarin eigenlijk geen congres mogelijk was. Het aspect van zelfpromotie, dat volgens Avitabile voor sommige mensen moeilijk is binnen de bètawereld, wordt vereenvoudigd door de link naar de opname van het congres te kunnen delen met potentiële toekomstige opdrachtgevers.
Uit je schulp
Hoewel het fysieke samenkomen van een wetenschappelijk congres voor nuttige netwerkconnecties kan zorgen, was Avitabile toch te spreken over hoe dat online uitpakte. Bij fysieke congressen vormen zich volgens hem al gauw kliekjes, gebaseerd op de mate van autoriteit. Jongere onderzoekers zullen minder snel aanschuiven bij de prominentere deelnemers.
Het feit dat alles online ging, hielp volgens Avitabile vooral hen die wat meer verlegen zijn. De deelnemers waren vooral zichtbaar op het moment dat ze hun onderzoek presenteerden. Eventuele druk om binnen kliekjes te passen, viel weg. In plaats van beoordeeld te worden op sociale vaardigheden, werden ze dat alleen op de presentatie van hun onderzoek.
Voordat het congres plaatsvond stelde de organisatie een gedragscode in. Zo wilde de leiding vooral een platform creëren waarbinnen iedereen het gevoel had dat ze vrij hun ideeën konden delen. Deelnemers konden in een chat hun vragen stellen, waarna anderen op die vragen konden stemmen. Die vragen met voldoende stemmen werden dan aan de spreker gesteld. Volgens Avitabile maakte dit de drempel lager voor mensen om een vraag te stellen, en werd tegelijkertijd voorkomen dat deelnemers de tijd om een vraag te stellen gebruikten om hun eigen onderzoek of visie te benadrukken – iets dat nog wel eens gebeurt op fysieke congressen. Deze manier van vragen stellen is iets dat Avitabile in toekomstige fysieke congressen graag ook uit zou willen proberen.
Geen vervanging voor fysieke edities
Al met al was dit online experiment volgens Avitabile een groot succes, waarvan hij zeker dingen mee zal nemen naar congressen in de toekomst. Maar deze digitale editie ziet hij niet als een vervanging voor fysieke edities. “In de ontwikkeling heeft de wetenschap baat bij een element van snelle interactie, dat gaat makkelijker in persoon.”