Ik zag u naast Pieter Omtzigt zitten op een foto bij een artikel in de NRC over de kieslijst van Nieuw Sociaal Contract. Ik kon niet geloven dat u het echt was, maar ontdekte dat u niet alleen in het bestuur van NSC zit, maar ook verantwoordelijk bent voor de kandidatenselectie.
“Ja.”
Hoe bent u daar terechtgekomen?
“Zoals je weet is human resources mijn vak, en ik ben ook al 20 jaar betrokken bij de samenstelling van de kandidatenlijsten voor het CDA. Bij de Kamerverkiezingen, maar ook voor het Europees parlement, de Eerste Kamer, de gemeenteraadsverkiezingen… En toen het CDA in 2020 een nieuwe partijleider koos, heb ik gesprekken gevoerd met de drie kandidaten: Hugo de Jonge, Mona Keijzer en Pieter Omtzigt. Die laatste maakte op mij zo’n indruk, dat toen hij zijn eigen partij begon, ik met hem mee ben gegaan.”
U was dus ook CDA-lid. Bent u daar vertrokken uit onvrede?
“Ook, maar vooral vanwege Omtzigt.”
Wat sprak u zo in hem aan?”
“Ik vond en vind zijn kennis van zaken indrukwekkend. En dat iemand op dit niveau zo open is en zichzelf niet overschat, vind ik bewonderenswaardig.”
Hij overschat zichzelf niet, maar er is wel een cultus rondom hem ontstaan, hè? Veel mensen lijken een messias in hem te zien.
“Dat balanceert zichzelf uiteindelijk wel uit, en dan blijven zijn kwaliteiten overeind. Hij ís heel erg goed, hij had allang minister kunnen zijn, maar dat wil hij niet, omdat hij kritisch wil blijven.”
U bent verantwoordelijk voor de kandidatenlijst. Hoe gaat dat precies?
“Omdat ik in het bestuur van NSC zit, ben ik het hoofd van de selectiecommissie. Eerst bestond die uit drie personen, daarna uit negen en toen twintig mensen. Je moet bedenken: bij het CDA konden we kiezen uit 250 sollicitanten, en bij BBB meldden zich 500 gegadigden. Wij hadden er 2432. We hebben al die cv’s gescand, het was enorm veel werk.”
Er staan veel relatief onbekende mensen op de lijst.
“Misschien geen hele bekende, maar wel een aantal ervaren Kamerleden.”
Hoog op de lijst, op nummer 7, staat een kandidaat over wie meteen al ophef was, Aant Jelle Soepboer. Een metal-muzikant die van Germaanse symboliek houdt en een Friese nationalist is.
“Op de dag van de ophef moet je dat over je heen laten gaan, en dan zien wat er de volgende dag van over is. Ik zie niet wat er mis is met iemand die de Friese identiteit en de Friese taal promoot, we hebben hem gekozen omdat we denken dat hij een goede vertegenwoordiger is van zijn regio. Daar hebben we er meer van, we hebben ook Limburgers, en Brabanders…”
Sommige mensen zien NSC als een soort CDA 2.0.
“We hebben een aantal voormalige CDA’ers op de lijst, maar ik kan je zeggen, na twintig jaar voor het CDA te hebben gewerkt, dat veel kandidaten, zoals Jelle Soepboer, nooit door de selectie van het CDA waren gekomen omdat ze niet worden gesteund door een regionale of lokale CDA, wat voor die partij een heel belangrijk criterium is, belangrijker nog dan de kwaliteit. Ik denk dat onze kandidaten betere vertegenwoordigers van hun regio zijn.”
U werkt toch nog steeds voor de VU? Is dat wel te combineren met dit werk?
“Ik heb al heel lang geen vrij weekend meer gehad, ik werk ook ’s avonds. Voorlopig blijft dat nog wel zo.”
Hiervoor was u steeds bezig met het ophalen en opvangen van Oekraïense vluchtelingen…
“Ik ben geen type dat op de bank gaat zitten en series kijkt.”
Museumpje pakken, af en toe…
“Doe ik ook nooit.”
Waarom moet ik volgens u op NSC stemmen?
“Niemand moet iets van ons, maar NSC is een partij die zich bezighoudt met fundamentele zaken die in Nederland moeten veranderen, zoals de toegang tot het recht voor kwetsbare mensen, waar Pieter Omtzigt zich sterk voor maakt. Dat zie je ook aan de Toeslagenaffaire.”
Wat die kwetsbaren betreft, Omtzigt stemt nogal eens mee met partijen die het juist op die kwetsbaren hebben gemunt, zoals een motie van Van Haga en Joost Eerdmans om onderzoek te doen naar de mogelijkheden het VN-vluchtelingenverdrag eenzijdig op te zeggen.
“Ik weet niet om welke motie dat gaat, maar onderzoek gaat niet zover, toch? Migratie is een complexe zaak, en er komen ook veel migranten naar Nederland. Daarbij heeft Pieter Omtzigt het vooral over studiemigratie en arbeidsmigratie en in elk geval daarin ben ik het met hem eens. Er is een grote toestroom van mensen voor wie geen woonruimte beschikbaar is, dat is een probleem dat moeten worden opgelost.”