Zeseneenhalf jaar lang had Edwin Burrie plezier in zijn werk als functioneel beheerder van de dienst IT. Hij deed belangrijk werk, werk dat ertoe deed. Leuk werk ook, dat voldoende afwisseling bood. Hij voelde zich onmisbaar, omdat hij verantwoordelijk was voor de digitale processen bij de zorg voor het personeel van de VU. “Mijn collega’s en ik werden betrokken bij de oplossingen van HRM-vraagstukken, we leverden bijdragen aan de verbetering aan het systeem, ook inhoudelijk. Je had het gevoel dat je wat waard was”, aldus Burrie.
Maar toen kwam MARS, het nieuwe digitale landschap dat de oude systemen moest vervangen. In de zomer van 2021 werd MARS gelanceerd en meteen werd de VU in een van de grootste crises uit de geschiedenis van de universiteit gestort. Wetenschappers en ondersteuners konden hun werk niet meer doen, studenten konden zich niet inschrijven voor cursussen en tentamens. Leveranciers konden niet worden betaald, leidinggevenden konden niet meer overzien wat er op hun afdelingen en diensten gebeurde. Het was bal aan de De Boelelaan.
‘Een collega van mij ging er bijna aan onderdoor, zelf voelde ik ook een burn-out aankomen’
“Het was een superzware periode, al vóórdat het nieuwe systeem live ging”, vertelt Burrie. “We draaiden veel uren, de werkdruk was gigantisch. Een collega van mij ging er bijna aan onderdoor, zelf voelde ik ook een burn-out aankomen. Andere collega’s hielden het voor gezien.”
Op een zijspoor gezet
Maar het ergste was dat hij en zijn collega’s met de komst van Mars op een zijspoor werden gezet. “We hadden veel ervaring met en kennis van de oude systemen, daar hebben we een aantal jaren van ons leven in geïnvesteerd. Dat werd zo even door de gootsteen gespoeld”, aldus Burrie. “Om met de nieuwe systemen te kunnen werken, hadden we een opleiding en begeleiding nodig. Maar op vragen daarover werd steeds ontwijkend geantwoord, áls erop werd geantwoord. We hadden een teamleider die op het punt stond met pensioen te gaan en die, heel begrijpelijk, geen betrokkenheid had bij het nieuwe systeem. Problemen die we aankaartten, werden door het hoger management gebagatelliseerd.”
Al snel bleek dat Burrie en zijn collega’s helemaal niet geacht werden de nieuwe systemen goed te kennen. “De leverancier van de nieuwe systemen, Launch!, nam het gros van onze taken over en wij mochten alleen nog maar systemen testen. Onze positie werd totaal uitgehold, onze waarde daalde naar nul.”
‘Onze positie werd totaal uitgehold, onze waarde daalde naar nul’
Toen Burrie een consultant van Launch! vroeg of hij en zijn collega’s ook bepaalde configuraties mochten uitvoeren [configuratie is het samenstellen van systemen uit aangeleverde componenten, red], omdat hij wel weer eens wat anders wilde dan alleen gebruikersbeheer en autorisaties, zei de consultant dat dit uitgesloten was, “want jullie hebben een functiewijziging”.
En hoewel het door zijn leidinggevenden steeds is ontkend, werd het voor Burrie duidelijk dat hier sprake was van een verkapte reorganisatie. “Het is een vorm van wegpesten zou ik zelfs zeggen. En van juridisch geklooi om een reorganisatie geen reorganisatie te hoeven noemen.”
Burrie vergelijkt zijn lot met dat van een automonteur die voortaan elektrische auto’s moet repareren. “Maar het elektrische deel is een apart specialisme, dat wordt door specialisten gedaan. Wij mogen alleen nog banden verwisselen.”
Overuren niet betaald
Als zout in de wonde kregen de IT’ers de vele overuren die ze hadden gedraaid, volgens Burrie niet betaald. “We kregen ter compensatie in 2020 een eindejaarsbonus en die was nogal aan de magere kant”, aldus Burrie. “Daar gaat dan nog de helft af voor de belasting dus we hebben twee jaar vrijwel gratis zitten overwerken.”
‘Hij is elke dag doodop, komt moeilijk uit zijn bed, is geëmotioneerd door alles’
Zijn vrouw, die hoogzwanger was, zag haar man lijden onder deze toestand en besloot de ondernemingsraad een brief te schrijven, om die er van te doordringen wat de impact was van zo’n weinig elegante omgang met medewerkers. “Een burn-out ligt op de loer”, waarschuwde ze in haar brief. ‘Hij is elke dag doodop, komt moeilijk uit zijn bed, is geëmotioneerd door alles en zou nu niets liever willen dan hieruit te stappen en bij iemand anders aan het werk te gaan die hem wel waardeert, een opleiding geeft en kansen om te groeien.’
‘Ik vind het erg jammer dat jullie zo met je personeel omgaan’, aldus de brief. ‘Ik had jullie erg hoog staan. De VU was zo’n goede werkgever, waar is die VU nu?’
Inmiddels heeft Burrie ander werk gevonden, bij een consultancybureau. Leuk werk, zegt hij, en hij mag zich op kosten van de baas laten bijscholen. “Maar ik blijf er een naar gevoel aan overhouden.”
Burrie kreeg een brief van Marcel Nollen van het college van bestuur die schrijft ‘enorm geschrokken’ te zijn van zijn relaas, zijn inzet en toewijding prijst en hem zijn excuses aanbiedt. IT-directeur Ingrid Regien wil pas reageren als de evaluatie van het Mars-proces is afgerond.