Minister Van Veldhoven van Milieu en Wonen ziet niets in een landelijke vergunningsplicht voor kamerverhuurders. De gemeenten moeten zelf bepalen hoe ze wanpraktijken aanpakken. Zelf zet ze in op betere voorlichting aan studenten.
Vorig jaar deed universitaire nieuwssite Delta onderzoek naar de werkwijze van nepverhuurders onder Delftse studenten. Daarin zijn slinkse patronen te ontdekken. Vaak zitten de ‘verhuurders’ toevallig nét in het buitenland, waardoor bezichtiging van een woning niet mogelijk is. Met mooie foto’s zetten zij studenten onder druk om alvast enkele maanden huur of een torenhoge borgsom over te maken. Uiteindelijk blijkt de woning nep te zijn, of al bezet.
Lokale aanpak
Er is geen landelijk overzicht van het aantal studenten dat ten prooi valt aan malafide aanbieders van kamers. Bij de TU Delft zijn sinds 1 juli 2019 elf meldingen binnengekomen over mogelijke oplichting van internationale studenten. Wat vindt de minister van een landelijke vergunningsplicht voor verhuurders, vraagt de SP. Online platforms zoals Kamernet zouden dan oplichters zonder vergunning kunnen weren.
Maar de minister ziet daar niets in. Liever steunt ze lokale vergunningssystemen voor verhuurders, zodat gemeenten zelf kunnen bepalen welke aanpak het best past. Zo hebben verhuurders van kamers aan studenten in Groningen sinds vorig jaar een verhuurvergunning nodig.
Prooi
Wel start de minister later dit jaar zelf een voorlichtingscampagne om studenten te waarschuwen over malafide kamerverhuurders. Ook roept ze universiteiten en hogescholen op hun informatievoorziening te verbeteren. Zij zouden studenten beter moeten wijzen op signalen dat ze met een oplichter te maken hebben, en hen in contact moeten brengen met betrouwbare partijen. De TU Delft bijvoorbeeld heeft een aparte webpagina over kamerfraude.
De controle op mogelijke nepverhuurders ligt daarnaast ook bij de digitale platforms zelf. “Een site zoals Kamernet waarschuwt huurders over online oplichting en treft daar ook zelf maatregelen voor”, schrijft de minister.