Masterstudent filosofie Nathanael Korfker weet nog steeds niet wat hij verkeerd heeft gedaan, maar Google schorste zijn account en nu kan hij nergens meer bij.
Korfker zette alles op zijn Google Drive: foto’s, filmpjes als zijn telefoon te vol werd, papers, bachelorscripties, artikelen, columns, onderzoeksvoorstellen, zijn hele leven staat erop. Hij heeft ook al jaren een Gmail-account, dus een mailarchief vol documenten en correspondentie dat hij nog regelmatig raadpleegt. Een paar weken geleden was hij opeens alles in een keer kwijt.
“Ik kreeg een melding dat mijn account niet meer werd gesynchroniseerd dus ik wilde inloggen – zag ik dat mijn Google-account was opgeschort”, vertelt hij. “Wegens schadelijke content, en ik heb werkelijk geen idee wat dat zou kunnen zijn.”
Googlegebruikers kunnen in beroep gaan als ze worden geschorst. Korfker maakte bezwaar, schreef onder andere dat hij niet wist wat hij fout gedaan had en maakte uit de afwijzing van zijn beroep op dat het YouTube was, ook een Google-service, dat zijn bezwaar in behandeling had genomen.
“Daarom denk ik dat het iets moet zijn dat ik op YouTube heb geplaatst. Maar ik heb al zeker een jaar niets meer geüpload en er staan sowieso alleen filmpjes op die ik niet publiekelijk deel. Opnames van concerten en zo, die te groot waren voor Google Drive en die ik daarom op YouTube heb gezet. Leek me handig.”
Vertrouwde omgeving
Niks aanstootgevends, dat weet hij zeker. “Kijk, ik maak weleens gebruik van de computers in het StudentenD0k, dan vergeet ik weleens uit te loggen. Onvoorzichtig, weet ik. Maar de VU is toch een vertrouwde omgeving, je verwacht niet… maar het zou kunnen dat iemand vanaf mijn account iets heeft geüpload. Daar heb ik aan zitten denken, maar het is pure speculatie, waarschijnlijk ook gewoon niet waar, ik weet het gewoon niet.”
Korfker verricht ook hand- en spandiensten voor De Nieuwe Wereld, het YouTube-kanaal van filosoof Ad Verbrugge. “Daarop hebben we weleens iemand een podium gegeven die daar niet hoorde, iets met corona. Toen kregen we een waarschuwing, maar het kanaal werd niet meteen geschorst.”
Korfker bedoelt dat als hij iets heeft geplaatst dat volgens Google niet door de beugel kan, waarom kreeg hij dan niet eerst een waarschuwing? “Op Twitter heb ik ook weleens iets geplaatst waar veel ophef over was. Toen werd mijn account geschorst, maar ik kreeg de mogelijkheid om mijn tweet te verwijderen, daarna werd de schorsing ongedaan gemaakt. Nu heb ik niet alleen geen toegang meer tot YouTube, maar ook niet tot mijn Gmail en mijn Google Drive.” Hij vindt het een disproportionele straf. “Alsof je je huis wordt uitgezet omdat je een boete niet hebt betaald.”
Wetboek van strafrecht
Inmiddels heeft hij zich neergelegd bij de schorsing zelf, maar het zit hem dwars dat hij nog steeds niet weet waaróm hij is geschorst. Bovendien wil hij ten minste zijn foto’s, filmpjes en documenten terug om ze ergens anders op te slaan. Dus hij blijft Google mailen. “Maar ik krijg iedere keer hetzelfde standaard antwoord terug: ‘Bedankt voor het indienen van een bezwaar tegen het opschorten van je account. We hebben op basis van de community-richtlijnen besloten om de opschorting niet op te heffen. Ga voor meer informatie naar http://www.youtube.com/t/community_guidelines’, en die link leidt dan naar de richtlijnen van YouTube. Maar dat is alsof je van justitie een boete krijgt opgelegd en zelf in het wetboek van strafrecht maar moet opzoeken welke wet je zou kunnen hebben overtreden.”
Korfker begon zich af te vragen of zijn bezwaren wel door iemand werden gelezen. “Ik besloot zo’n Lorem Ipsum-tekst op te sturen en ja hoor, kreeg ik hetzelfde standaard antwoord terug.” Hij heeft zich gek gezocht naar een mogelijkheid om een levend mens te spreken te krijgen, maar die bestaat niet. “Ik weet inmiddels wel dat ik de enige niet ben met dit probleem.”
Hij wendde zich tot de Autoriteit Consument & Markt, een onafhankelijke markttoezichthouder. “Maar Google is een internationaal bedrijf, en daar hebben ze niet de expertise voor. Wel gaven ze me het advies naar het juridisch loket te gaan.” Dat heeft hij nog niet gedaan.
Internetmonopolist
Het heeft hem wat studievertraging opgeleverd, want hij heeft er inmiddels veel tijd in gestoken. Ook moest hij het onderzoeksvoorstel voor zijn masterscriptie herschrijven.
Is het nou verstandig om je hele hebben en houden op te slaan op het account van een Amerikaans internetmonopolist? “Ik begrijp wat je zegt, maar voor mensen van mijn generatie is het vanzelfsprekend om alles online op te slaan. Maar ik besef nu pas dat al die services die we gebruiken allemaal van één en dezelfde aanbieder zijn. Je denkt: Ik ben een normale burger, wat kan mij nou overkomen, ik doe toch niets fouts?”
Zijn wachtwoorden had hij ook allemaal door Google Chrome op laten slaan, maar daar kan hij gelukkig nog bij. Mailen kan hij nog met het mailadres van zijn VU-account. Het leven gaat door voor Korfker, maar het is nu wel wat ontregeld.