Chinees nieuwjaar, dan denkt iedereen aan veelkleurige draken, luidruchtig slagwerk en vuurwerk. Maar het spectaculairste bij de viering die de VU gisteren in Cultuurcentrum Griffioen had georganiseerd voor haar Chinese studenten en promovendi (er zijn er zo’n 200 in totaal), was de speech van Peter Peverelli van het VU China Research Centre in vloeiend Chinees. Dat was zeer indrukwekkend, zo’n Nederlandse meneer die precies zo klinkt als de acteurs in een Chinese film. Hij kreeg er een enorm applaus voor.
En er was ook een studente, Huiqin Gao, die een melodie speelde op de ukelele.
Huilen en nietsdoen
Verder werd er veel gespeecht. Promovenda Bochao Lin (biologische psychologie) gaf tips om op tijd af te studeren. “Zorg dat je een goed evenwicht vindt tussen studie, werk, familie, vrienden en collega’s”, zei ze, “anders ben je uiteindelijk alleen maar aan het huilen en nietsdoen.” Ze begon met een opsomming van de financiële consequenties van je inzet: een bonus van de Chinese regering als je op tijd afstudeert, een dubbele bonus als je het in één of twee jaar doet en niets als je niet op tijd afstudeert. “Ik heb toen besloten om op tijd af te studeren”, aldus Lin. Ze gaf haar toehoorders de opdracht om “moedig en onafhankelijk” te zijn.
Xintong Zhu, inmiddels afgestudeerd en werkzaam bij het Centrum Wiskunde & Informatica, vertelde hoe ze zich realiseerde dat ze echt in een totaal andere cultuur terecht was gekomen toen ze de alomtegenwoordige geur van koffie rook op Schiphol.
Computerwetenschapper Zhisheng Huang is al sinds 1989 in Nederland. Hij vertelde het hilarische verhaal van zijn sollicitatie, vanuit China, bij de UvA. Er moesten zoveel postzegels op de envelop dat de hele achterkant werd volgeplakt, en dat hij op tijd antwoord kreeg was alleen maar te danken aan het feit dat Peter van Emde Boas van de afdeling computerwetenschappen van de UvA een postzegelverzamelaar is.
Volgestouwd met boeken
Huang kende Nederland eigenlijk alleen van de uitgever Elsevier, die de belangrijkste boeken over computerwetenschap publiceerde. Eenmaal hier besloot hij zoveel boeken te kopen als hij kon. Hij heeft er nu twintigduizend. Hij liet foto’s zien van zijn woning, helemaal volgestouwd met boeken.
Na de speeches waren er drankjes en hapjes in de foyer van Griffioen. “Ik heb nog niet zoveel van Amsterdam gezien omdat ik hard moet studeren”, vertelde een studente econometrie die haar Chinese naam niet wilde zeggen, maar het hield op haar Westerse naam Keira. “Chinese namen zijn te moeilijk voor jullie”, aldus Keira. Ook studente business administration Snow vond haar Chinese naam te moeilijk voor ons. Zij zei dat ze de perfecte balans had gevonden tussen werk en plezier: “I study hard but I also play hard“, aldus Snow.
Snow had voor Nederland gekozen omdat ze dat altijd als een soort droomland zag. “Met windmolen en tulpen.” Eenmaal hier verloor de droom wel wat van haar glans, want de tulpen had ze na een maand wel gezien en met het koude, natte weer had ze het ook wel gehad. “Maar Nederland is een open land”, zei ze.
Keihard genegeerd
Nederlandse vrienden maakte ze evenwel vooral buiten de campus. “Hier aan de VU krijg ik niet het gevoel dat de Nederlanders ons als vrienden willen. Als je naar ze lacht, word je keihard genegeerd. Dus ik ben zelf ook maar opgehouden vriendelijk te zijn.”
Student Computational Science (een gezamenlijk VU/UvA-product) Wentao vindt Nederlandse studenten behulpzaam. Hij heeft geld gespaard en vanuit Nederland tien andere Europese landen bezocht, inclusief Turkije. “Als je in het buitenland bent, moet je niet alleen maar studeren”, zei hij. Van alle landen vindt hij Duitsland en Nederland de prettigste. “Behalve dan het weer”. Hij heeft voor Amsterdam gekozen omdat die een Engelstalig programma heeft. “In bijvoorbeeld Duitsland en Frankrijk hebben ze dat niet.”