De debatmiddag over de ‘universiteit in de maak’, die VU Connected afgelopen dinsdag samen met Eos en FSW organiseerde, was een mooi moment om Frank van der Duyn Schouten, de nieuwe rector, in actie te zien. En het moet gezegd: dat viel niet tegen.
Bij een debat over de centralistische opstelling van het VU-bestuur zou je normaal gesproken een bomvolle zaal verwachten. Kennelijk was het de meeste (verontruste) VU-ers ontgaan dat ze met de nieuwe rector hadden kunnen discussiëren, notabene onder de doortastende leiding van Felix Rottenberg.
Waar was iedereen?
En waar waren al die studenten toen het onderwerp selectie aan de poort ter discussie werd gesteld? Toen Jan Willem Gunning, hoogleraar ontwikkelingseconomie, voorstelde om de veel te grote bachelorgroepen op te splitsen in drie niveaus, van heel slim, tot minder slim? En toen diversiteitshoogleraar Halleh Ghorashi haar overtuiging uitsprak dat studentenselectie onherroepelijk tot gevolg heeft dat talenten over het hoofd worden gezien?
Bekende standpunten
De vissenkom (zaal KC07) was vrijwel leeg, terwijl het toch een heel interessante middag was. Niet eens zozeer vanwege de standpunten. We weten inmiddels allemaal dat economiedecaan Harmen Verbruggen meer autonomie wil voor de faculteiten, en dat hij zijn communicatie-, financiële en hrm-medewerkers liever dicht bij zich heeft, in het hart van de faculteit. We kennen ook de repliek van het bestuur: dat de centralisering van de ondersteunende diensten nodig is voor de efficiency, en om de medewerkers van die diensten de kans te geven om te midden van peers hun deskundigheid te vergroten.
Verfrissende discussie
Nee, veel nieuwe inzichten verschaften deze debatten misschien niet. En tóch waaide er een frisse wind, in de persoon van Frank van der Duyn Schouten. Concreter dan we van andere VU-bestuurders gewend zijn, met meer humor ook, was hij een waardig opponent voor de immer hartstochtelijke (en ook niet van humor gespeende) Harmen Verbruggen. Het resultaat was een geanimeerde en boeiende discussie. Zijn de partijen dichter bij elkaar gekomen? Dat weet ik niet. Maar dat ze elkaar luid en duidelijk hoorden en begrepen, spitsvondig op elkaar reageerden, en dat het publiek ook echt betrokken werd, dat was een ervaring die we de laatste jaren te weinig hebben meegemaakt.
Jammer dat er zo weinig mensen waren. Gelukkig hebben we het filmpje nog.