Vorige week overleed Wim Noomen, van 1996 tot 2005 voorzitter van de VU -  en ook bij Ad Valvas sloeg dit toch even in. Want Noomen was een gedenkwaardige voorzitter.

‘Integer’, klinkt het op de redactie, ‘een man van wie je wist wat je aan hem had’. Ter illustratie een passage uit het interview dat we bij zijn afscheid in 2005 hadden.

"In de ogen van anderen is het soms noodzakelijk om een verborgen agenda te hebben om je doel te bereiken. Het zal wel naïviteit zijn, maar ik heb geen verborgen agenda's, nooit gehad ook. Nee, dat is geen parmantig gedoe, het zit kennelijk niet in mijn karakter. (…) Ik heb een allergie voor wantrouwen binnen organisaties. Als mensen het gevoel hebben: laat ik mijn mond maar houden, want wat ik zeg zou zich wel eens tegen mij kunnen keren – dat is een organisatie waarin ik niet kan werken. Het komt helaas af en toe voor, maar ik heb naar vermogen geprobeerd daar een eind aan te maken.”

In dat gesprek, conform zijn christelijke wortels gevoerd aan de hand van de 10 geboden, vertelt Noomen over religies, een diefstal, de discussies op de VU na 9/11, en waarom een hoogleraar beleggingsleer zijn studenten geen trucjes moet bijbrengen.

Voor de collega’s bij wie nu de herinneringen aan Noomen bovenkomen, hebben wij het interview uit 2005 hier online gezet. Wij redacteuren herinneren ons Noomen als een kritische voorzitter, die het de onafhankelijke journalisten op zijn universiteit niet altijd makkelijk maakte, maar ze wel degelijk een warm hart toedroeg.