Maar dan? Je kijkt wat om je heen in de collegezaal; lang niet iedereen gaat de eindstreep halen. Wellicht twijfel je. Is deze studie wel de juiste keuze?
Je bent daarin niet alleen.
Twijfel hoort bij de wetenschap. Het stellen van vragen ook. Twijfel is geen zwakte in de wetenschap. Twijfel daagt uit tot een nieuwe werkelijkheid. Zekerheid ondermijnt juist het proces van de ontwikkeling van kennis.
Zie de twijfel als de zoektocht naar waarom je bent gaan studeren. Naar het waarom van de studierichting. Het zetten van vinkjes geeft schijnzekerheid en weerhoud je van het stellen van deze vragen. Je eigen ontwikkeling is net als de wetenschap in de regel geen lineair pad dat van het ene succes naar het andere leidt. Hoewel de focus in de samenleving zich altijd zal richten op succes, is begrip van het proces dat naar het succes leidde misschien van groter belang. Misslagen horen daar ook bij.
De angst om fouten te maken kan ertoe leiden dat je leeft met de handrem in je hoofd. Angst kan verlammen. We denken vaak langer aan een slecht cijfer dan dat we het succes van een goed cijfer vieren.
Ga op zoek naar je sterke kanten. Een tennisser met een slechte backhand kan ofwel de backhand blijven oefenen, of zich richten op de al goede forehand. Soms lukt het door de focus te verleggen op wat goed gaat (de forehand), en dan pas te komen tot een verbetering van wat niet goed ging (de backhand). En doe af en toe eens iets wat je bang maakt.
Startte je met een verkeerde studie? Nou en? Wat je leerde is nooit weg.