Het is een drukke boel in de printruimte van Repro VU. Posters voor het Amsterdam UMC worden geprint, nieuwe rollen ingezet, stickers uitgeknipt. De machines draaien dag en nacht door om stickers te printen die mensen oproepen een mondkapje te dragen en afstand te houden. In de aanloop naar de persconferentie had de repro wegens het van tevoren uitgelekte nieuws de eerder gebruikte ontwerpen al klaargezet.
Toch is het aanpoten om de eerste 120 bestelde stickers te drukken. “Een vel met vier stickers printen duurt al gauw drie kwartier”, vertelt medewerker Johan Zonneveld. “Ze worden sneller geplakt dan wij ze kunnen printen. Het zou sneller kunnen, maar dat gaat ten koste van de kwaliteit. Je wilt ook dat ze slijtvast zijn.”
Recht plakken
Eenmaal geprint gaat het materiaal per kar naar de kelder, vanwaar de huismeesters en andere FCO-collega’s ze verspreiden over hun eigen gebouw. Sinds de lockdown zijn er voor hen een aantal taken bijgekomen. Zo spoelen ze ongebruikte toiletten door om opbouw van de legionellabacterie te voorkomen, en plaatsen bewegwijzering die aansluit op de coronamaatregelen.
Erwin van Bentum is sinds de oplevering van het O|2-gebouw daar de huismeester. Bij de ingang is nog een lichte afdruk te zien van de vorige mondkapjessticker. “Handig, kan ik ’m daar overheen plakken.” Bij het plaatsen van de eerste stickers ging de meeste tijd volgens Van Bentum zitten in het uitlijnen daarvan. “Dat is de grootste uitdaging – om ze in één keer recht te hangen”. Na de eerste poging is Van Bentum dan ook niet meteen tevreden. Gelukkig gaat de sticker er makkelijk af, en het opnieuw plakken gaat net zo snel. Voor Van Bentum geen gepiel met een pasje om de luchtbellen eruit te houden – hij veegt de sticker in één beweging met een zakdoek op het raam.
Crisisteams
Aan deze bewegwijzering gaat overleg van het on-site campusteam vooraf. De groep werd 1,5 jaar geleden gevormd uit leden van FCO om de uitvoering van de coronamaatregelen op de campus te stroomlijnen en overlegt sindsdien zo’n vier keer per week met elkaar. De VU crisisorganisatie heeft meerdere crisisteams. Het tactisch crisisteam, waar naast het on-site campusteam ook onder andere Student- en Onderwijszaken en HRM wordt vertegenwoordigd, adviseert het strategisch beleidsteam na een nieuwe persconferentie.
Secretaris van de VU crisisorganisatie corona Yoni Shem-Tov: “Daarboven zit de VSNU als koepelorganisatie, zij staat weer in direct contact met het ministerie van OCW; dus we horen soms al welke kant het opgaat.” Daardoor kan het on-site campusteam volgens voorzitter Willem Verduyn alvast voorbereidingen treffen in de aanloop naar de persconferentie. “We weten van tevoren vaak wel al dat Rutte niet gaat zeggen dat we weer allemaal bij elkaar op schoot mogen zitten. Dan kunnen we alvast tijd reserveren bij de drukker.”
Geen handhaving
Na elke persconferentie maakt het on-site campusteam een draaiboek met instructies voor stewards en beveiligers, “en over hoe we de campusbezoekers gaan vertellen wat wel en niet mag. Dat willen we op zo’n manier doen dat ze zich hier wel nog thuisvoelen. De situatie is al erg genoeg”, zegt Verduyn.
De nieuwe stickers naar aanleiding van de nieuwe mondkapjesplicht worden vooralsnog alleen bij de ingangen geplaatst, en niet meer zoals eerst over alle gebouwen en verdiepingen verspreid.
Flyeren
Leden van het on-site campusteam lopen geregeld rond om te controleren of alle stickers en posters er nog goed bij hangen. De stickers hangen dit keer meer op ooghoogte en aan de studenten die volgens Verduyn vooral op hun mobiel kijken, gaan ze flyers uitdelen.
Huismeester Van Bentem ziet dat er wel aan de stickers wordt gepulkt, maar ze worden niet beklad of verwijderd door mensen die het niet eens zijn met de regels. Volgens voorzitter Verduyn is harde handhaving in die anderhalf jaar dan ook niet nodig geweest. De stewards spreken mensen aan die zich niet aan de maatregelen houden, maar hebben nog nooit iemand weg hoeven sturen.
Geoliede machine
Het hoger onderweijs wordt geacht actief te communiceren over het afnemen van zelftests en het volgen van de basismaatregelen, maar het is aan de VU om verder te kijken wat het beste past bij de campus. Zo maakte Verduyn zich hard voor de tarpen op het campusplein, die overleg in de buitenlucht vergemakkelijken. Verduyn: “Als je 1,5 meter afstand moet houden, heb je ook al gauw een rij van 20 meter voor de koffiecorner. Zo keken we samen met Eurest naar de beste looprichtingen en waar de paaltjes en stickers moeten komen.”
Het on-site campusteam was net bezig het werk af te schalen, maar met de nieuwe lockdown bouwt dat weer op. Met debatten en persconferenties in de avonden gaat het werk thuis vaak gewoon door en wordt er druk geappt – gelukkig niet altijd even zwaarmoedig. Verduyn: “Soms ook gewoon om te zeggen: Zie je wel! Ik had gelijk met m’n voorspelling.”
Shem-Tov: “Over het algemeen zitten we in onze besprekingen wel op één lijn, we zijn een geoliede machine. Maar we blijven mensen, en soms hebben we persoonlijke vraagtekens bij de keuzes van het kabinet. Maar in ons werk gaan we alleen over de uitvoering van de maatregelen, niet de naleving daarvan.” Verduyn: “Zonder stickers hadden we de tent niet open kunnen houden.”