Wat een mooi beroep heb ik toch! Dat denk ik als ik mijn verhalen van het afgelopen jaar doorblader. Ik mopper vaak op het hoge bureaugehalte van het werk, onze mistroostige kantoortuin op de VU heb ik nog geen seconde gemist, maar de mensen die ik spreek over hun ideeën, ervaringen en plannen maken mijn werk altijd weer inspirerend.
1) Waarom er zoveel onderzoekers wegliepen bij psychologie
Het begon met een oproepje op sociale media: wie wil zijn of haar ervaringen van sociale onveiligheid in de academische wereld delen? Het werd een megaproject over de slechte werksfeer bij psychologie. Een verhaal dat een snaar raakte in de hele academische wereld, zo blijkt uit de 50.000 keer dat het is inmiddels aangeklikt, en uit de vele reacties die we kregen.
https://www.advalvas.vu.nl/verhalen/waarom-er-zoveel-onderzoekers-wegliepen-bij-psychologie
2) ‘Impliciete normen zijn veel sterker dan je denkt’
Masterstudent (en oud LSVb-voorzitter) Geertje Hulzebos raakte mij. De docenten die haar voor dom versleten, hebben geen idee van de lange weg die ze heeft afgelegd voordat ze bij hen in de collegebanken terechtkwam. Die levenservaring bracht haar bij haar onderzoek naar uitsluiting in het hoger onderwijs. En dat onderzoek leert ons dat de academische wereld veel minder inclusief is dan we graag denken:
https://www.advalvas.vu.nl/verhalen/impliciete-normen-zijn-veel-sterker-dan-je-denkt
3) ‘Het zal moeite kosten om echt iets te veranderen’
Soms zegt iemand iets wat je zelf ook voelt, maar nog niet helder genoeg had om te formuleren. Dat had ik in mijn gesprek met Hans Alma over zingevingsvragen en corona. Corona heeft het bewustzijn verscherpt over al die dingen die niet goed waren in ons oude leven, stelde zij. En ook dat het nog moeilijk zal worden om die nieuwe inzichten ook echt te verwerken in de postcoronamaatschappij:
https://www.advalvas.vu.nl/verhalen/het-zal-moeite-kosten-om-echt-iets-te-veranderen