De pandemie heeft voor veel uitwisselingsstudenten roet in het eten gegooid, maar sommige vastberaden studenten wilden hun plannen niet opgeven. Terwijl ze normaal gesproken maanden de tijd hebben om zich voor te bereiden op hun uitwisseling, moesten sommige studenten binnen enkele weken álles regelen.
Voordat de uitwisselingen van dit studiejaar van start gingen, heerste er veel onzekerheid of ze wel door konden gaan. De VU volgde de kleurcodes van de Rijksoverheid om te bepalen welke bestemmingen veilig waren. ‘Oranje’ en ‘rode’ landen werden bestempeld als onveilig.
Communication & Information student Lina Nasser besloot om een petitie te starten, met het verzoek om de uitwisselingen door te laten gaan. Die werd 1300 keer ondertekend, maar Nasser denkt dat de VU vooral keek naar de argumenten van de petitie toen er een iets flexibeler beleid kwam. Daarnaast zijn er nog allerlei kleurcodes van landen veranderd, waardoor veel uitwisselingen alsnog door konden gaan, inclusief van Nasser die naar Zuid-Korea wilde.
Dure reserveringen
Doordat de uitwisselingen niet door dreigden te gaan, moest Nasser veel op het laatste moment regelen. “Je hebt minstens een maand nodig voor je visa, als je al een afspraak bij de ambassade hebt.” Ze wachtte met het maken van reserveringen totdat Korea op de lijst met veilige landen werd gezet. “Tegen die tijd was het aanzienlijk duurder en stressvoller om alles te boeken.”
Rechtenstudent Rohied Mahboeb had soortgelijke moeilijkheden toen hij zijn uitwisseling aan de Universiteit van Texas in Austin voorbereidde. Een uitwisseling waar hij zich al jarenlang op verheugde. “Toen ik in februari naar de vliegtickets keek, kostte de vlucht ongeveer vierhonderd euro. Toen ik twee weken voor de vlucht een ticket kocht, was het rond de duizend euro”, aldus Mahboeb. “Ik moest alles binnen twee of drie weken regelen. Normaal heb je daar twee tot drie maanden voor.”
Laatste kans
Sommige studenten wilden al vorig jaar op uitwisseling. Een van hen is student communicatiewetenschap Job Prins. Hij besloot geen minor aan de Universiteit van Bologna in Italië te doen toen bleek dat alles online zou zijn. Dit jaar stond hij al ingeschreven voor een master, maar in juni kreeg hij te horen dat hij naar Italië kon en besloot hij daar een extra minor te volgen. “Ik dacht: dit is een kans die je maar één keer in je leven krijgt.”
Prins had moeite om nog een kamer te vinden en betaalde iets meer dan gepland. “Ik hoor ook dat andere mensen hier bedrogen waren, omdat veel studenten op het laatste moment besloten om te gaan. Er waren best veel scammers op Facebook die kamers aanboden. Sommigen deden alvast een aanbetaling en toen was opeens de hele persoon en het huis weg.”
Ondanks de dure en stressvolle obstakels hebben de studenten met wie Ad Valvas sprak geen spijt van hun uitwisseling. Hun individuele ervaringen worden wekelijks gepubliceerd op de Blogs & Columns-pagina. Om te beginnen praat Lina Nasser over de culturele en academische verschillen die ze tegenkwam in Seoul: “Ik merk dat ik Koreaanse mensen intimideer wanneer ik zomaar met ze praat of hen de weg wil vragen.”