Dit hele eind heb ik toch maar mooi gefietst, dacht Ivar Maas (masterstudent sociale psychologie en Environment and Resource Management) tijdens de 26 uur durende busreis terug van Rome naar Amsterdam. “Het was haast onwerkelijk dat de terugreis zo lang duurde”, vertelt hij.
Maas fietste in drie weken naar Rome, om geld op te halen voor een beweegroute voor ouderen in Nieuwkoop. Komende zaterdag is de Goede Doelendag in zijn geboortedorp. Maas haalde met zijn actie zo’n 300 euro op.
Niet getraind
“Het was de combinatie van duurzaam op vakantie gaan, sportief bezig zijn en iets doen voor je directe omgeving”, vertelt Maas. De reis viel niet altijd mee. Vooral het begin was zwaar. “Ik had niet echt getraind, want ik dacht als Nederlander ben ik wel getraind in fietsen. Maar dat had ik toch een beetje onderschat.” Maas kreeg last van zijn knie en raakte zo vermoeid dat hij kleine stukjes met de trein heeft moeten doen.
Ook had hij onderschat hoe eenzaam het soms was om alleen te fietsen. “Ik had het geïdealiseerd om lekker alleen onderweg te zijn, maar als je dan op een Duits industrieterrein staat met een lekke band in de regen, is het ineens helemaal niet zo leuk meer dat je alleen bent.”
Maar hij maakte ook mooie dingen mee: verstilde dorpen, waar de mensen soms geen Engels spraken en hem toch hartelijk ontvingen. Hij ontmoette interessante andere reizigers en raakte bevriend met een Italiaanse boer bij wie hij toevallig aanbelde om er te mogen slapen. “Ik was ergens in de Po-vlakte. Het werd al donker en er was nergens een camping of hostel in de buurt. Ik moest iets en heb uiteindelijk maar gewoon bij iemand aangebeld. Daar kreeg ik de meest gastvrije ontvangst die ik me kon wensen: avondeten, een slaapplek en de boer heeft me uiteindelijk ook nog gesponsord”, vertelt Maas.
Fiets achterlaten
Maas haalde hij zijn doel: door Duitsland, Zwitserland en Italië bereikte hij uiteindelijk Rome. Hij liet zich door voorbijgangers op de foto zetten bij het Vaticaan met zijn fiets. Die fiets moest hij trouwens in Rome achterlaten, want de busmaatschappij waarmee hij terugreisde kon niet garanderen dat het ding mee kon. “Ik heb hem toen maar verkocht”, vertelt hij spijtig.
Waarom een beweegroute voor ouderen hem zo na aan het hart ligt? “Ik heb college gehad van Erik Scherder, die het altijd heeft over het belang van bewegen, zeker voor ouderen. En dan raak je vanzelf aangestoken met zijn ideeën”, vertelt Maas. Wat trouwens ook meehelpt is dat zijn moeder in de organisatie zit van de goede-doelendag.
Doneren voor de beweegroute kan nog steeds.