Wat houdt dat in, iemands maatje zijn?
“Elke week haal ik Lara [gefingeerde naam wegens privacy, red.] thuis op en gaan we iets leuks doen. Ik krijg daarvoor van Humanitas, de initiatiefnemer van het maatjesproject in Almere, een maandelijks budget van 25 euro. Daarvan kunnen we koekjes bakken of knutselen, maar ook naar de bioscoop of het trampolinepark. En als het eens nodig is, help ik Lara met haar huiswerk. Het staat ons helemaal vrij en gelukkig vind ik alles leuk wat zij voorstelt.”
Waarom heeft Lara een maatje nodig?
“Ze woont thuis met alleen maar volwassen familieleden die niet altijd de tijd en aandacht hebben om kinderdingen met haar te doen. Ik merk aan haar dat ze opbloeit als ik met haar bezig ben en dat ze het echt naar haar zin heeft. Ze weet ook steeds beter hoe we onze middagen kunnen besteden. Dan zijn we met een activiteit bezig en roept ze bijvoorbeeld dat we de week daarna naar de bibliotheek kunnen gaan.”
En hoe bevalt het jou?
“Ik heb er oprecht veel plezier in. Lara is zo’n leuk meisje en onze band wordt steeds hechter. Mijn begeleider Karen had al verteld dat je in het begin aan elkaar moet wennen en dat het na verloop van tijd steeds leuker wordt. Het brengt me ook tot nieuwe inzichten: ik heb geleerd nog meer open te staan voor andere culturen en gebruiken. Zo is het Nederlands van Lara’s moeder nog niet zo goed, maar het lukt me toch om alles op een creatieve manier met haar af te stemmen.”
Aan de hand waarvan wist Humanitas dat Lara een goede match voor je is?
“Na aanmelding ben ik door Karen uitgenodigd voor een uitgebreid kennismakingsgesprek op kantoor bij Humanitas. Ze vroeg naar mijn verwachtingen en naar welke leeftijd mijn voorkeur uitging. Ik heb vroeger weleens opgepast op kleine kinderen, dus ik wist welke activiteiten zij leuk vinden. Vervolgens heeft Karen de match gemaakt. Dat duurde in mijn geval vier weken, maar kan ook langer duren omdat ze zeker willen weten dat je bij elkaar past.”
Wat gebeurt er na het half jaar dat je Lara’s maatje bent?
“Het idee is dat ze dan een steuntje in de rug heeft gehad en zelfstandig verder kan. Onze match stopt dan dus. Op onze laatste middag gaan we iets extra speciaals doen – ik moet nog bedenken wat precies – zodat we het mooi kunnen afronden. Karen helpt me in het toewerken naar het einde, want dat is voor Lara moeilijk te bevatten. Zo heb ik een aftelkalender voor haar gemaakt. Wat mij betreft ga ik na Lara weer een nieuwe match aan.”
Hoe is dit project op je pad gekomen?
“Dat was puur toeval: ik zag op Instagram een advertentie voorbijkomen. Ik wilde al jaren vrijwilligerswerk doen, maar het was er nooit van gekomen. De timing was toen perfect, want het was de zomervakantie na mijn eerste studiejaar. Ik woon in Almere en zag dat daar 50 à 60 mensen op de wachtlijst stonden voor een maatje. Toen heb ik de knoop meteen doorgehakt en me aangemeld.”
Waarom denk je dat juist dit project bij je past?
“Ik ben best sociaal en kan snel contact maken met mensen. Dat is natuurlijk essentieel, want je gaat wekelijks afspreken met iemand die je helemaal niet kent. Daarbij vind ik het belangrijk iets bij te dragen aan het leven van mensen die het minder makkelijk hebben. Ik heb het altijd goed gehad, maar niet iedereen heeft dat geluk. Voor mij is het een kleine moeite, maar op Lara heeft het een grote impact.”