Moest u lang nadenken voordat u ja zei tegen het Vrije Schrijverschap?
“Nee, nee, nee. Het schrijversleven is avontuurlijk, je weet van geen enkel jaar hoe het eruit gaat zien en zo’n vraag komt uit de mist tevoorschijn. Dit heeft met schrijven en met mij te maken, daar kan ik geen nee tegen zeggen.”
Kent u de VU een beetje?
“Ik ben er een paar keer geweest in de hoedanigheid als schrijver. Een keer bij auteur en vriend Arie Storm die hier creative writing gaf, toen heb ik in zijn klas over mijn vak verteld. En ik was er met mijn redacteur Josje Kraamer en met mijn agent Paul Sebes.”
Hoe waren die eerste indrukken?
“Zelf heb ik in Leiden gestudeerd. De VU ziet er heel anders uit qua architectuur en ze ligt buiten de stad. Ik moest wennen aan het liftensysteem en de lokalen die eerder kamers zijn. Leiden is klein, knus en de faculteiten zijn verspreid over de stad. Aan dit Amerikaanse idee van een campus moest ik wel wennen.”
Voelt het als uit een cocon stappen om schrijver op locatie te zijn?
“Op de fiets hiernaartoe heb ik daarover nagedacht. Die ivoren toren is een vreemde constructie. Want als schrijver schrijf je om gepubliceerd en gelezen te worden. Dat is bij uitstek een publieke hoedanigheid. Je kunt je nooit verschuilen. Dus als iemand jou iets vraagt moet je je daartoe verhouden, automatisch. Dat zijn de regels van het spel. Je bent – al zit je alleen op je kamer – hoe dan ook een publiek figuur. Je hebt het lef om gehoord te willen worden door grote groepen onbekenden, dat is je ambitie, wie a zegt moet ook b zeggen.”
Wat wilt u dit studiejaar gaan doen?
“Ik vind dat je zo open en gul mogelijk tegenover studenten moet zijn. Als zij iets van mij willen weten, dan faciliteer ik dat. Uiteraard vanuit mijn expertise. Ik wil vrij vertellen over mijn belevingswereld. Ik probeer ze een idee te geven wat het voor mij betekent om te schrijven. Op mijn pad liggen twee stromen: schrijven als kunst en de plek van de kunstenaar in de wereld. Daar ben ik altijd mee bezig. In mijn openingslezing bij de faculteit Geesteswetenschappen had ik het over de canon en hoe ik die, en de samenleving, anders wil. Ik had een buitengewoon opwekkend gesprek met ze. Kunst draait om verbeelding en die bepaalt menselijk handelen, dus kunst kan grote invloed hebben. Bij de opening academisch jaar hield ik een anti-geld én pro-onderwijsverhaal, maar wel volgens de regels van de kunst. Ik word niet boos of gemeen.
“Ik ben een van die opgewekte socialisten. Hoewel ik heel somber en down kan zijn als mijn hoofd zich ingraaft in de staat van de wereld, wil ik ook altijd verder komen. Dat vraagt energie. Ik ben een van die energieke rooien die een harde boodschap ook met lichtheid wil brengen.”
En even concreet. Neemt u bijvoorbeeld Verzen van Herman Gorter mee naar college?
“Zeker. Maar ik dring niks op. Ik heb zelf ook veel opgepikt omdat iemand iets noemde. Ik ga gewoon veel noemen. Voordragen hoort daar ook bij. Ik hoop dat ze voelen wat literatuur voor mij betekent, dat het dieper gaat dan vermaak. Door literatuur ben ik als mens verder gekomen. Zowel in het streven naar vrijheid als in het openen van mijn verbeelding voor een betere wereld. Studenten gaan horen hoe belangrijk en leuk literatuur voor mij is. Veel van mijn literaire lol zit ook in klanken. Niet alleen in het lezen van Gorter, maar ook in het horen van Gorter.”