Vooral internationale studenten vonden troost en gezelschap op een bijeenkomst in debatcentrum 3D in het kader van de aardbevingen in Turkije en Syrië.
Er staat een wat eenzame student van zijn thee te nippen in debatcentrum 3D, waar een inloopbijeenkomst wordt gehouden voor mensen die behoefte hebben te praten over de aardbevingen in Turkije en Syrië. Hij is een internationale VU-student met familie in het getroffen gebied. Vandaag is hij voor het eerst weer op de campus, vertelt hij. Sinds de aardbevingen heeft hij zich teruggetrokken op zijn kamer, de eerste dagen in angst om zijn familie.
In de put
Die heeft de ramp overleefd, helaas geldt dat niet voor een aantal vrienden en kennissen. Op de vraag of het een beetje gaat, haalt hij zijn schouders op. Hij heeft de afgelopen dagen nauwelijks contact met iemand gehad, alleen met zijn familie – als dat lukte – en met een vriend die in Engeland woont. In 3D zijn meer studenten met een Turkse achtergrond. Hij maakt al snel deel uit van een groepje dat ervaringen uitwisselt. Hij knapt er zienderogen van op.
“Daar organiseren we dit voor”, zegt de penningmeester van FAM (Family of Academic Minds), Mengalvio Dompig. “Vorige week vrijdag hebben we ook een bijeenkomst gehad. Daar waren ook niet veel mensen, maar een van hen was een VU-medewerker die behoorlijk in de put zat, en zich nu veel beter voelt. Hij is er nu weer.”
Geld inzamelen
De VU heeft veel studenten met een Turkse achtergrond, maar het is niet zo dat die elkaar automatisch vinden in een tijd als deze. “Er is verschil tussen de Turkse internationale studenten en de Turkse Nederlanders”, vertelt een internationale student. “Daar zit een beetje een barrière tussen, onder andere vanwege de taal, die niet helemaal hetzelfde is.”
De sfeer is niet bedrukt. Er wordt gepraat en gelachen. Twee internationale studenten zeggen dat deze bijeenkomst nuttig is om in contact te komen met lotgenoten. “Ik voel me machteloos en geprivilegieerd omdat ik ver weg van het rampgebied ben”, zegt een van hen. “Ik wilde erheen, maar mensen drukten me op het hart om in Nederland te blijven. Ik kan daar niks voor ze betekenen, het is er al heel erg druk.” Beter is het om in Nederland geld in te zamelen en naar Turkije te sturen.