Het carillon is weer terug! En ga nu niet vertellen dat u het niet gemist heeft – die fijne muziek waarmee beiaardier Henk Verhoef elke maandagochtend tussen 9.15 en 10 uur de academische week opende.
Maar het was dringend toe aan een opknapbeurt. De verbindingen tussen toets en klepel, bijvoorbeeld, waren meer roest dan ijzer. 
Dat speelt zwaar. Sterker nog: sommige klokken waren helemaal niet meer te bespelen. De beiaard, ander woord voor carillon, is nu ontroest, in de verf gezet, en krijgt nieuwe verbindingen.
5,5 ton zwaar
Dat terugzetten van het carillon op het dak van het hoofdgebouw was nog een hele onderneming. Afgelopen zaterdag, 12 november, stonden Dennis Bleijswijk, projectleider vastgoedbeheer aan de VU, en collega Alex Ursem al om zes uur ’s morgens klaar om de kranen te verwelkomen. Twee kranen, want de één was nodig om de andere (van 83 meter hoog, een van de hoogste van Nederland) in elkaar te zetten. Dat alleen al duurde uren. Van tevoren hadden de VU-mannen uiteraard alle gevaren in kaart gebracht en de vergunningen geregeld. Tijdens het hijsen zelf was het hun taak om in de gaten te houden of niemand zich in de afgezette gebieden in het hoofdgebouw bevond. Want als zo’n klokkenspel van 5,5 ton naar beneden valt, gaat hij dwars door drie verdiepingen…
Blije beiaardier
Tien uur duurde de operatie, maar dan heb je ook wat. Over een week of twee kan de beiaardier weer gaan spelen. Misschien een baroksuite, misschien een popsong, dat hangt af van zijn humeur en de omstandigheden. Henk Verhoef: “Ik ben heel blij dat er nu een luikje boven mijn hoofd komt, zodat ik de beiaard kan horen. Vroeger moest ik me behelpen met een microfoontje en luidspreker, voortaan zet ik gewoon het raam open.”
Voor wie het carillon in de lucht wil zien bungelen: zie hier het filmpje van de plaatsing (plm. 3 minuten):