_Bryce Benda_klein.jpg)
Beleidsmedewerker David Oldenhof van de Universiteitsbibliotheek (UB) is omgeven door fijne en gedreven collega’s. “De UB is een heel warme werkplek.”
“Wat doe jij nou eigenlijk als beleidsmedewerker?” hoort David Oldenhof vaak. Een goede vraag, want Oldenhof blijkt een manusje-van-alles. Hij faciliteert besluitvorming als secretaris van het managementteam van de UB, hij denkt mee over strategie, maar hij zet ook nieuwe programma’s in gang. “Bijvoorbeeld om wetenschappers beter te ondersteunen, zoals op het gebied van wetenschapscommunicatie en burgerwetenschap. Maar ook hoe we boeken weer meer onder de aandacht kunnen krijgen, zoals met het project Omboeken. Daar is de minibieb voor het Bellevue-gebouw uit voortgekomen.”
Je verse kopje koffie, het tentamen dat op tijd gedrukt is of het fietsenrek dat er netjes bij staat: zonder het ondersteunend personeel van de VU zou het allemaal niet mogelijk zijn geweest. In deze serie portretteren we talloze ondersteuners, van fietscoach tot koffiedamemanager.
Activistische bibliothecarissen
Oldenhof vervolgt: “De UB is een heel fijne en warme werkplek. Het valt me ook op dat ik veel gedreven collega’s heb, die studenten en medewerkers graag willen helpen. Ik loop nu een paar jaar in de bibliotheekwereld rond en wat ik zie is dat het clichébeeld van bibliothecarissen – stil en stoffig – totaal niet klopt. Ook op internationale congressen merk je dat mensen niet stil zijn, maar juist activistisch. Bibliothecarissen staan voor open toegang tot informatie, voor open science. Er zitten heel veel waarden achter hun werk, om de wetenschap en de wereld beter te maken. Dat was wel een ontdekking, daarom voel ik me hier ook heel erg thuis. Mensen werken bij een bibliotheek om een verschil te maken.”
Silent disco in de bieb
Afgelopen jaar organiseerde Oldenhof met collega’s en de studieverenigingen van de faculteit Geesteswetenschappen The Night at the Library. “Dat was een superleuk evenement, met Vrije Schrijver Gustaaf Peek, workshops en een silent disco in de gesloten boekentoren. Voor veel studenten is die onzichtbaar, dus het leek ons een leuk idee om daar een feestje te organiseren. Dat was een groot succes, er stonden dertig studenten te dansen tussen de boeken. Af en toe viel er een biertje op de grond en dan schaamden ze zich helemaal kapot – ze voelden dat ze op bijzonder terrein waren in die boekentoren.”
Lees meer uit deze serie: