Als de VU een plek wil zijn waar mensen zich met elkaar verbonden voelen, dan mogen de overledenen , de pensionado’s en de nieuwe medewerkers weleens wat meer aandacht krijgen, vindt Hans Seijlhouwer, archivaris van de VU.
“Mensen die aan de VU verbonden zijn geweest en wat hebben betekend voor de universiteit, of de maatschappij, die moet je toch op de een of andere manier herdenken als ze overlijden”, vindt Seijlhouwer. “Neem bijvoorbeeld Ben van Kaam, journalist bij Trouw en later de eerste hoofdredacteur van VU-magazine, schrijver van verschillende boeken over het Protestantse leven. Hij overleed in december. Daar is van de kant van de VU niks mee gedaan en dat is diep droevig, omdat Van Kaam een begrip was voor een bepaalde generatie. Armoedig vind ik het.”
Seijlhouwer zou ook graag zien dat er een plek komt voor mensen die met pensioen zijn gegaan. “Soms heb je iemand al een poosje niet gezien en dan blijkt die persoon al een jaar met pensioen te zijn”, zegt Seijlhouwer. Nieuwe medewerkers, ook zoiets: “Het zou toch heel prettig zijn als er ergens gewoon een plek is waar je kunt opzoeken wie er nieuw zijn aan de VU?” De huidige VU is te veel los zand, vindt Seijlhouwer. Hij mist het familiegevoel van vroeger. Het liefst zou Seijlhouwer al deze dingen op papier zien, “maar ik ben nu eenmaal een ouwe baas die gehecht is aan papier. Een digitale plek ergens op de VU-site zou ook al mooi zijn.”