Al meer dan vijftig keer beklommen de fanatieksten de VU. Een groepje collega’s van de studentenbalie neemt geen koffiepauze, maar pakt de trap naar de 15e verdieping. Elke dag. Vandaag zijn ze met z’n vieren.
“Ik loop inmiddels met twee vingers in de neus omhoog”, zegt Marjan Meijrink. “Dus moet ik wat verzinnen om het nog uitdagend te houden.” Ze gaat nu ook wel eens twee keer op een dag op en neer, of loopt één trap en rent de volgende. Alleen dan komt ze nog een beetje hijgend boven. “Eigenlijk moet de VU hoger, of de trappen steiler.”
Vandaag loopt Katie Labega aan kop. Meestal neemt zij twee treden tegelijk, als extra uitdaging. “We praten over van alles”, vertelt Meijrink. “Over het teamoverleg, als we dat net gehad hebben, maar ook over het weekend en persoonlijke dingen.” Alleen, twee aan twee of met de hele groep, alles kan. De fitste neemt de buitenbocht, zoals nu Suzanne Boon.
Schiphol
Boven wachten de teamleden op elkaar en kijken even naar Schiphol in de verte. “Dit is onze beloning”, grapt Anne Steinebach naar buiten wijzend als we boven zijn. We staren even naar het mooie weer. Dan gaan we weer naar beneden. Al met al duurt het nog geen tien minuten.
Het begon in november, tijdens de week van de werkstress: ontspanning tijdens het werk is belangrijk. En dan heb je nog de boodschap van Erik Scherder over bewegen, en het ‘zitten is het nieuwe roken’. Vanwege de winterkou gingen ze niet naar buiten, maar traplopen. Dat houden ze nu al maanden vol.
Vaste kern
De vier van vandaag lopen altijd mee als ze kunnen. Met nog één andere collega vormen ze de vaste kern. Meijrink gaat zelfs in haar eentje als ze het traplopen een keer gemist heeft door een vergadering. Dit is haar 52ste keer. Ze heeft bijna Steinebach ingehaald, die al eerder begonnen was om te trainen voor een bergvakantie, en die op 59 beklimmingen staat.
Iedereen mag mee, maar sommige collega’s vinden het lastig: mórgen, dan ga ik echt mee. Meijrink: “Dat moet ieder voor zichzelf bepalen. De teamgeest is er wel echt door verbeterd. Je beleeft toch zwakke momenten met elkaar. Als je het even niet trekt, praat je daarover. Dat verbindt.”
Strakke kont
Thuis krijgen ze complimenten. Een strakke kont, stevige benen; de partners vinden het wel wat. Het enige minpuntje is de VU zelf. “Die trap is toch een superdeprimerende toestand?” vraagt Meijrink retorisch. “En dan krijgt onze trap nog wat daglicht. Als je wil dat mensen de trap nemen, doe dan niet zo ingewikkeld met liften die op sommige verdiepingen niet stoppen, maar maak iets beters van dat trappenhuis!”
Wil je mee traplopen? Dat kan. De vaste vertrektijd is 10:10 uur, bij de trap naast de studentenbalie en tegenover de wc’s op de begane grond van de A-vleugel van het hoofdgebouw.