Een uur voor de opening staat het campusplein al goed vol met in kleine groepjes verdeelde eerstejaars. Er klinken top 40-zomerhits, op het gras worden frikandelbroodjes gegeten. In de groepjes zijn vooralsnog vooral de mentoren, ouderejaars die de leiding nemen over de groepjes, met overgave bezig het gesprek gaande te houden tussen de zenuwachtige eerstejaars. “Shit, ik moet mijn polsbandje nog halen”, roept een eerstejaars naar haar groepje terwijl de eerste spreker het podium beklimt.
Waar de opening van de introductieweek voorheen werd gedaan op een geïmproviseerd podium, is er nu een heuse stellage gebouwd met schermen.
Menigte opwarmen
Ook wordt er dit jaar minder gespeecht. Miranda van Holland, programmacoördinator van debatcentrum 3D, warmt de menigte op door te vragen wie er een internationale student is (het klinkt alsof maar één iemand joelt), wie er psychologie gaat studeren (iets meer gejoel) en wie vooral naar de VU is gekomen om in Amsterdam te kunnen studeren (het meeste gejoel).
Ze stelt rector magnificus Jeroen Geurts voor, die in plaats van in zijn gebruikelijke pak bij dit soort gelegenheden, het woord neemt in een nonchalante hoodie onder z’n jasje. Geen huishoudelijke mededelingen, geen stichtelijke speech, maar een Mentimeterquiz met weetjes over de VU waar de eerstejaars vanuit het publiek op hun telefoon aan kunnen meedoen.
Dr. Centipede
Zo wordt eigenlijk vooral de kennis getest van de mentoren die hier al even studeren, maar het blijkt wel een goede methode om het ijs wat te breken. Na elke vraag overleggen de groepjes druk met elkaar, en bij de tussenstanden wordt er voorzichtig gejuicht. Wanneer werd de VU eigenlijk opgericht? “Hoe moet ik dat weten joh”, zegt een jongen dichtbij het podium. En hoeveel bachelors biedt de VU aan? “Kaoloveel”. Wanneer Geurts zegt dat er een prijs is, stijgt geroezemoes op. “Ik hoop dat het drank is”, zegt iemand.
Bij de vraag waarom de Vrije Universiteit zo heet (vrij van kerk en staat) neemt Geurts dan toch wat ruimte voor een hart onder de riem. “Je kunt hier zijn wie je wilt zijn. Onthoud dat alsjeblieft, dat jullie rector dat heeft gezegd.”
Nadat het groepje met de naam ‘Dr. Centipede’ schoorvoetend haar prijs in ontvangst heeft genomen (geen drank, wel een voucher voor cultuurcentrum de Griffioen), sluit Djeevan Buratti van de organisatie af met een speech. Hij wil de studenten iets meegeven wat hij zelf had willen horen aan de start van zijn studie: stress niet teveel. “Work hard en play hard, laat iedereen welkom voelen, kom uit je comfortzone, praat eens met iemand die anders is dan jij. En vermijd het centrum, het is daar veel te druk.”
Ingetogen protest
Van een afstandje doen de vele kartonnen borden in de lucht denken aan de campusprotesten van de laatste tijd, maar er staan alleen groepsnummers erop. Wel hangen activisten kort na afloop in het hoofdgebouw een spandoek naast de grote trap bij de hoofdingang met ‘No new semester for 10k martyred Palestinian students’. Het groepje van zo’n vijf mensen wordt al snel weggestuurd. Volgens de jonge activisten gaat dat met een harde aanpak. Een activist vertelt dat ze bij haar arm werd gegrepen door een woordvoerder van de VU. Die zou niet willen dat de activist foto’s maakte. De woordvoerder ontkent dat ze iemand heeft vastgepakt. De activisten zeggen ook dat er spullen zijn afgepakt, zoals een pakje flyers die ze wilden uitdelen.
Eenmaal buiten hangen de activisten een spandoek met Palestina-vlag vlakbij de ingang. “Sluit je aan bij onze beweging. De VU is medeplichtig aan genocide”, zegt een van hen tegen voorbijgangers. Niet veel later vertrekken ze weer en nemen ze hun spandoek mee. Het protest trekt weinig bekijks bij de eerstejaars, die op dat moment nietsvermoedend zijn uitgewaaierd over de informatiemarkt.