Gisteravond helemaal van de Zuidas naar CREA gereisd, het macramécentrum van de UvA, zeg maar, om te zien wie toch die anoniempjes achter de verzetsbeweging Animo zijn.
Animo is tegen de fusie van de bètafaculteiten, althans, ze vindt dat er eerst maar eens een concreet plan op tafel moet komen, voordat ze kan besluiten of het goed of slecht is. Klinkt alleszins redelijk, maar waarom dat zo krampachtig anoniem moet, wordt maar niet duidelijk.
Niks wijzer
Vandaar dat Advalvas aanwezig was op de openbare bijeenkomst die Animo had georganiseerd, maar daar werden we ook niks wijzer. In een zaaltje zaten vertegenwoordigers van allerlei studentenclubs, en de vergadering werd geleid door een sympathieke jongeman die zei niet van Animo te zijn, maar die voor Animo notuleerde wat die studentenclubs allemaal over de fusie te zeggen hadden. Terwijl er was beloofd dat de ‘vergadernemers en de voorzitter’ van Animo zich zouden voorstellen!
Geen informatie
Het was niet heel veel nieuws, dat de studenten meldden. Ze hadden namelijk geen informatie waarop ze een oordeel konden baseren. Vooral daarover ging het een uur lang: “we hebben geen informatie”, “we kunnen niet voor of tegen zijn omdat we geen informatie hebben”, “informatie ontbreekt”, “eerst willen we informatie”, “de informatievoorziening is bagger”, “de informatiestroom moet transparanter”, “we zijn niet overtuigd want er is geen informatie”.
Bagger en boos
De monotone jeremiade werd af en toe onderbroken door een potje ongegeneerd VU-bashen. “De VU is de laatste waarmee je wilt fuseren”, “de VU scoort nog lager op de rankings dan wij, dus van een fusie worden we alleen maar slechter”, “de situatie aan de VU is bagger en boos”, “we hebben niet voor niks voor de UvA gekozen”, enzovoort.
De meerderheid van de ongeveer tachtig aanwezigen leek UvA-student te zijn, er was een enkele medewerker en de decaan van de bètafaculteit, Kareljan Schoutens (die zei niet veel). Er zaten een paar VU-studenten, waarvan er ééntje een beetje tegengas gaf: “Ik studeer aan de VU en ik merk niks van de problemen, die jullie opsommen.”
Angst voor grootschaligheid
Angst voor grootschaligheid heerste onder de UvA’s, zoveel werd snel duidelijk. De kritische VU-student zei: “Maar als die grootschaligheid nou voorkomt dat een bètaopleiding onbetaalbaar wordt?”
“O ja”, sneerde iemand, “het argument dat het goedkoper wordt, dat zeiden ze over de ROC’s ook, en de Betuwelijn ging fout en daarna de Fyra en iedere keer proberen ze het opnieuw en zeggen ze ‘maar nu klopt het wel!’”
Op zijn Wilders
Er zat een aspirant politicus in de zaal, die ging op zijn Wilders tekeer: “We zijn het zat, we zijn het beu, we willen niet meer.” Hij was er erg goed in: “Als het in het onderwijs alleen maar gaat over rankings, en het onderzoek over een artikeltje meer of minder in Nature – ja, sórry hoor.”
Tussen al dat geklaag over het gebrek aan informatie door gaven de studenten er blijk van toch wel over wát informatie te beschikken: de fusiefaculteit zou op twee locaties komen, bijvoorbeeld. Zijn ze tegen. “Het heen-en-weer-fiets-argument”, noemde de voorzitter van de vergadering dat.
Meisjesfaculteit
Nou, er is wel wat meer aan de hand, wierp een jongedame tegen. Zij is bang dat er dan een ‘meisjesfaculteit’ komt, waar levenswetenschappen zich concentreert, en een harde bètafaculteit voor de heren. Iemand anders zag de interdisciplinariteit in gevaar komen.
Eén studievereniging gaf eerlijk toe dat het ze allemaal weinig kon schelen. Er was wat zorg geweest om het voortbestaan van hun club, maar die was inmiddels verdwenen dus “hebben wij zoiets van: ‘laat maar komen’.”
Voorgenomen organisatiebesluit
VU en UvA hebben een jaar geleden al een intentieverklaring getekend, en op 2 juli gaan ze een ‘voorgenomen organisatiebesluit’ tekenen. Er schijnt dan ook een concreet uitgewerkt plan te worden gepresenteerd. Animo had opgeroepen tot een ‘no go’ tegen het voorgenomen organisatiebesluit, maar dat blijkt niet veel meer te behelzen dan de eerder getekende intentieverklaring. Het is gewoon weer een voornemen om de mogelijkheden van een fusie nader te onderzoeken, er kan nog van alles gebeuren.
Daarom opperde iemand om na 2 juli nog eens bij elkaar te komen, omdat er dan tenminste een concreet plan is om over te praten. Vervolgens ging het gezelschap nog even door over het ontbreken van een concreet plan.