De studenten die de Universiteit van Amsterdam bezetten wachten rustig op wat komen gaat. “Sinds we weten wanneer het kort geding plaatsvindt zijn we minder zenuwachtig: nu hoeven we niet elke ochtend bang te zijn dat de ME op de stoep staat.”
Dag zeven van de bezetting van het Bungehuis is begonnen. Sinds vrijdagochtend vijf uur houdt een groep van zo’n honderd mensen het gebouw van de Universiteit van Amsterdam bezet. De studenten, en een enkele docent, eisen een democratischer bestuur en meer inspraak van de academische gemeenschap.
Het bestuur wil daar niet over praten tot de actievoerders hun bezetting opgeven en heeft een kort geding aangespannen om de studenten het pand uit te krijgen. Vanmiddag staan beide partijen voor de rechter. De eis van de UvA: een dwangsom van een ton per dag, per actievoerder.
Gewoon doorwerken
Voorlopig wijken de bezetters niet. De deuren van het Bungehuis zijn ook op donderdagochtend nog gebarricadeerd, maar wie zich meldt bij een raam aan de zijkant van het gebouw krijgt een ladder aangereikt om naar binnen te klauteren. Om half tien steekt het hoofd van een vijftiger door het raam: “Kan iemand mijn tas even aanpakken? Ik ben niet zo lenig.”
Just another day at the office voor de man, die vandaag gewoon aan het werk gaat. Dat de wifi en de toegang tot het intranet door de UvA zijn afgesloten deert hem niet.
Mopperen over de afwas
In de kantine zet een actievoerder – die zijn naam niet in de krant wil – koffie terwijl hij ondertussen moppert over de afwas. “Als iedereen alles op de afwasmachine zet, kan ik die natuurlijk niet inruimen.” Twee meiden staan al bij het koffieapparaat, een derde actievoerder eet ondertussen een kommetje druiven.
Koffie, dus. De natuurkundestudent is net wakker, anderen zijn de hele nacht opgebleven om de boel in de gaten te houden, of om te leren. De student die ladder-aangeef-dienst heeft, moet vandaag nog een tentamen maken.
Slapen tussen de boeken
De meeste bezetters hebben de afgelopen nachten geslapen in de bibliotheek, “want daar is de vloer het zachtst”. Ze slapen op opblaasmatjes, matrassen of kartonnen dozen. Vrijdagochtend zaten er een stuk of tien bezetters in het Bungehuis, hun aantal is inmiddels flink gegroeid. Tussen de stellingen met boeken wordt net iemand wakker.
Wie staat de pers te woord?
Het is tijd voor de general assembly: de vergadering. Pers moet even op de deur kloppen maar is dan ook welkom. Vanmiddag om half vier dient het kort geding dat de UvA heeft aangespannen tegen de actievoerders en er moeten plannen worden gemaakt: om zeven uur is er een persconferentie gepland, om zes uur een demonstratie. Maar om acht uur wil UvA-professor Ewald Engelen een lezing geven: “kind of a big name in the Netherlands”, aldus één van de actievoerders. “So we are very happy with that.” Het moet wel allemaal in goede banen geleid worden.
Er moeten bovendien statements komen voor de persconferentie, en wie gaan er eigenlijk vragen beantwoorden van de pers? Moeten er misschien meer ramen open vanavond? De Telegraaf is er sowieso bij vanavond, net als persbureau ANP. Wie het eens is met een spreker steekt zijn beide handen op en wappert die heen en weer.
Extra deken nodig
Het is een gemêleerd gezelschap, daar in een kring op de grond. Er zitten meisjes tussen met blonde paardenstaarten, studenten in trui en blazer en jongens met dreadlocks. Eén actievoerder doet snel zijn capuchon op en een zakdoek over zijn gezicht als hij hoort dat er pers binnenkomt. Een andere bezetter zit nog in zijn slaapzak, halverwege de vergadering krijgt hij een extra deken aangereikt.
Toch is het minder koud dan gisteren. De UvA had de verwarming van het gebouw afgesloten, maar iemands vader kwam langs om naar de cv-ketel te kijken. De verwarmingen zouden nu aankunnen, maar echt warm wil het niet worden in het Bungehuis.
Wat de bezetters gaan doen als de rechter vanmiddag in hun nadeel beslist, is nog niet duidelijk. De natuurkundestudent blijft in ieder geval tot het bittere eind. “Laat ze die honderdduizend euro per dag maar komen halen. Toen ik hier aan begon wist ik wat de consequenties zouden kunnen zijn.” Cynisch is hij niet. “Ik heb echt gedacht dat ik de enige was die zich zorgen maakt. Maar we hebben zo veel steun gekregen de afgelopen dagen. Als deze actie straks voorbij is, en er zijn nieuwe acties nodig, dan komen we met veel meer mensen opdagen.”