‘Gedwongen winkelnering was voor plantagehouders een manier om werknemers aan zich te binden’, zegt postdoc Karin Lurvink in haar nieuwe boek Beyond racisme and poverty.
“In de literatuur wordt het wel de tweede slavernij genoemd. Na het afschaffen van de slavernij in de Verenigde Staten werden veel plantagemedewerkers in natura betaald, soms kregen ze zelfs nepgeld. Ze konden producten alleen in de winkels op de plantage kopen. Op deze manier konden werknemers niet sparen om een stuk grond te kopen of ergens anders te gaan werken. Er werd altijd gedacht dat dit door plantagehouders werd geïntroduceerd puur als een nieuwe manier om zwarte mensen uit te buiten.
Uitbuiting
Maar na de afschaffing van de slavernij was er een economische crisis. Er was te weinig contant geld beschikbaar, de plantagehouders hadden het simpelweg niet. Het systeem ontstond dus niet per se uit racisme. Alleen: tegen de tijd dat er weer geld beschikbaar werd, was racisme wél de reden dat het systeem bleef bestaan. Officieel is het systeem in Louisiana in 1908 afgeschaft, maar op sommige plantages gebruikten ze in de jaren zestig zelfs nog nepgeld.”
Op 2 maart is de presentatie van Beyond racisme and poverty van postdoc Karin Lurvink in IISG. Het boek is een bewerking van het proefschrift waarop ze in 2016 promoveerde. Ze werkt als postdoc bij geschiedenis.