De vrije ruimte in het derde bachelorjaar is hét moment om even ergens anders te studeren. Student-reporter Roos van Leerdam doet een minor in Leiden en haar Utrechtse collega-reporter Elsa Poorthuis volgde er een aan de VU. Wat zijn hun ervaringen? ‘Je voelt je weer helemaal eerstejaars.’
Studie: geschiedenis, rechtsgeleerdheid, Universiteit Utrecht
Minor: journalistiek, VU Woont in Utrecht
Roos van Leerdam (21)
Studie: culturele antropologie en ontwikkelingssociologie, VU
Minor: cultural memory of war and conflict, Universiteit Leiden
Woont in Amsterdam
Waarom ben jij nou juist deze minor gaan doen?
Elsa: “Tijdens mijn studie kwam ik erachter dat ik toch een andere richting op wilde: namelijk de journalistiek. Na eens goed rondgekeken te hebben, kwam ik bij de VU terecht. De vakken daar leken me leerzaam en praktijkgericht. Daarnaast leek de VU als universiteit mij sowieso leuk omdat zij zo divers is. En jij?”
Roos: “Ik was altijd al geïnteresseerd in geschiedenis. In plaats van een hele bachelor vond ik deze minor in Leiden. Ik doe nu een minor over een jaar verspreid en daarom kan ik ondertussen aan de VU ook nog vakken inhalen.”
Wat verwachtte jij ervan?
Elsa: “Ik wilde graag meer weten over de rol van media in de samenleving, maar ook praktische dingen leren: schrijven, nieuwsitems maken en filmpjes in elkaar zetten. Dat heb ik op zich wel allemaal geleerd. Wat ik echt niet had verwacht was dat ik me weer zo’n eerstejaarsstudent zou voelen, omdat alles weer nieuw is natuurlijk. Ik moest aan vriendinnen die hier al studeerden en mensen die hier werken steeds weer hulp vragen om de weg te vinden. Had jij dat ook?”
Roos: “Ja! Ik was de eerste dag al meteen verdwaald, hoewel de faculteit in Leiden niet eens heel groot is. Ik kende niemand, ik wist niet waar je de goede koffie kon kopen; alles voelde nieuw. Voor de rest ging ik er met weinig verwachtingen heen. Naast Amsterdam was Leiden altijd al een tweede optie geweest om te studeren.”
Wat was jouw eerste indruk?
Roos: “Het viel mij op dat Leiden meer een beroep deed op onze eigen verantwoordelijkheid als het om studeren ging. In de syllabus stond alleen ‘Lees deze boeken’ en dan moesten we zelf maar uitmaken welke hoofdstukken we wanneer uit moesten hebben. Aan de VU zeiden ze altijd wat ik moest lezen elke week.”
Elsa: “Het gebouw natuurlijk. Het deed me denken aan de middelbare school. Vooral de inrichting, de grijze stenen en de trappen. Maar ook omdat hier alles en iedereen gewoon door elkaar loopt. In Utrecht zijn de faculteiten verspreid over verschillende gebouwen.”
‘Aan de VU zeiden ze wat ik moest lezen elke week’
Hoe vind jij het op en neer reizen?
Roos: “Ik heb nu twee keer per week college in Leiden, dus dat valt mee. Vanaf Amsterdam Zuid pak ik een directe trein naar Leiden en dat duurt 20 minuutjes. Ik heb elke maandag tot 7 uur college, en dat kan wel vermoeiend zijn als je daarna nog met de trein moet. En jij?”
Elsa: “Ik moest eerst drie keer op en neer en in mijn tweede blok moest ik vier keer heen en weer. En ik had ook geen studenten-ov meer, dus dat was prijzig. In het begin vond ik het wennen met de trein. Daarna vond ik het eigenlijk ook relaxed, dat je gewoon een beetje wakker kunt worden in de trein.”
En de weg vinden op de nieuwe universiteit?
Roos: “Dat vond ik wel lastig. Vooral het online systeem: van Canvas naar Blackboard was echt lastig. In Leiden heb je drie verschillende systemen voor je vakken en je mail et cetera. Het duurde ook heel lang voor het geregeld was dat ik Leiden de minor kon doen.”
Elsa: “Ja, ik vond Canvas wel gebruiksvriendelijk, maar ik was zelf juist weer Blackboard gewend. Maar kon jij alles in één keer vinden in Leiden?”
Roos: “Het was op zich makkelijk om alles te vinden. Mijn faculteit was eigenlijk maar één gang. Aan het begin van de minor hadden ze een introductie-uurtje ingepland waarbij we koffie dronken met de studenten en docenten. Daardoor had ik snel contact met mijn medestudenten.”
Elsa: “In het begin had ik moeite met de gebouwen en de afkortingen. Het kan hier op de VU nog weleens chaotisch zijn. Ze hadden voor mijn minor geen introductie georganiseerd, terwijl die er wél was voor de premasterstudenten die dezelfde vakken volgden als ik. Het zou wel handig zijn om een introductie voor minorstudenten te hebben.”
Zijn je dingen aan je eigen universiteit opgevallen door ergens anders een minor te volgen?
Elsa: “Ik vond dat ze op de VU minder streng waren met te laat komen. Waarschijnlijk beseften de docenten ook dat dat door de liften komt. In Utrecht is te laat komen geen optie, want dan mag je vaak niet meer naar binnen.”
Roos: “Ik denk dat het minder erg is om te laat te komen in Leiden. Je hebt daar het Leids kwartiertje: alle colleges beginnen om kwart over het hele uur. Ik heb dan in mijn hoofd dat ik om één uur college heb, dus kom ik keurig om kwart over één aan in de collegezaal. Ik ben geen enkele keer te laat gekomen, wat erg bijzonder is voor mijn doen.”
Elsa: “En verder nog opvallende dingen?”
Roos: “Nou ja, de VU is wel erg groot. Je hebt hier veel verschillende mensen en het is hier massaler. In Leiden zit ik op de faculteit Geesteswetenschappen en die is wat kleiner en gezelliger. Er lopen ook echt van die geschiedenistypen rond, is ook wel leuk dat het zo anders is. Het valt denk ik ook meer op omdat het zo klein is. En bij jou?”
‘In Leiden kun je docenten opzoeken in hun kamer’
Elsa: “Haha, die geschiedenistypen herken ik uit de tijd dat ik nog geschiedenis studeerde. Maar ook bij journalistiek op de VU was het echt anders dan bij rechten. Bij mijn minor zat alles bij elkaar. Vanuit bijna elke discipline was er wel iemand. Daarnaast vond ik het heel verfrissend om even ergens anders te zijn. De leraren waren ook heel toegankelijk.”
Roos: “Grappig dat je dat zegt. Dat heb ik bij antropologie ook, maar dat is ook een kleine studie. Bij vakken van andere sociale studies had ik dat minder. In Leiden vond ik het nog persoonlijker dan aan de VU. Je kunt daar de docenten altijd opzoeken in hun kamer. Ik denk dat er meer persoonlijk contact is in Leiden omdat de faculteit waar ik bij zit zo klein is.”
Wat waren de opvallendste verschillen?
Elsa: “Het verschil in kantines viel mij meteen op, jullie hebben op de VU een enorme kantine, het lijkt wel een soort foodmarket. Was dat in Leiden ook zo?”
Roos: “In Leiden was de kantine best klein, dus ze hadden minder opties dan aan de VU. Maar wat ze hadden was wel gezond met duurzamere opties en vaak goedkoper dan hier.”
Elsa: “O ja, je hebt hier een uitgebreidere keuze, ook meer dan in Utrecht.”
Roos: “Wat mij juist weer opviel was het verschil tussen de UB’s in Leiden en aan de VU. In Leiden heb je ook een mooie UB, maar deze is wel kleiner. Hier op de VU zitten vaak scholieren in de UB. In Leiden kan dat niet, want daar moet je ook je studentenpas laten zien en het zou ook nooit passen.”
Elsa: “Grappig, dan lijkt Utrecht meer op Leiden dan op de VU. De UB is mooi ingericht met veel licht en de bureaus en stoelen zijn prettig. Maar er is weinig plek en vooral in tentamenperiodes vind je moeilijk een plaats. Daarom hebben ze nu ook de regeling ingesteld dat je je studentenpas moet laten zien tijdens de tentamenperiodes. Hier op de VU is misschien niet elke plek al om acht uur bezet, maar ze mogen ze wel iets aan de bureaustoelen doen.”
Hoe is het om weer terug te zijn op je eigen universiteit?
Elsa: “Het voelt alsof je echt even weg bent geweest. Ook al had ik nog vakken in Utrecht. Ik ben nu eerder geneigd om een master in het buitenland of een andere stad te doen, nu weet ik dat alles vanzelf goed komt en je je weg toch wel snel vindt.”
Roos: “Inderdaad, ik heb hetzelfde, ik vond het een leuk avontuur. Maar ik ben ook blij om weer terug te zijn, de VU voelt toch wel vertrouwd.”
Elsa: “Dus we kunnen het iedereen aanraden?”
Roos: “Jazeker!”