Volgende week vrijdag is het Chinees Nieuwjaar en dat werd gisteren alvast, onder auspiciën van VU International Office, gevierd met een workshop knoedels maken via Zoom.
International Office doet dat al zes jaar, Chinees Nieuwjaar vieren met de Chinese studenten en promovendi aan de VU, de vorige keer dat Ad Valvas erbij was met muziek en promovendi die iets over hun onderzoek vertelden of tips en adviezen voor de studenten.
Nu was er een Zoom-sessie waarvoor 352 studenten waren uitgenodigd. Er waren zo’n 40 deelnemers en het begon met een korte speech van rector Vinod Subramaniam, die wat bemoedigende woorden sprak over het “licht aan het einde van de tunnel” na zoveel maanden van “near-imprisonment”. De onderwijsadviseur van de Chinese ambassade, Luo Ping, sprak de wens uit dat iedereen in het nieuwe jaar net zo sterk en eerlijk zou zijn als de os, want dit nieuwe jaar staat in het teken van de os.
Knoedels, zei Ping, zijn het belangrijkste eten bij de Chinese nieuwjaarsviering. Ze symboliseren zilver en goud en hoe meer je ervan eet, hoe groter je rijkdom wordt in het nieuwe jaar. Best wel grappig uit de mond van een vertegenwoordiger van een communistisch land.
Voor wie zich trouwens afvraagt wat knoedels zijn: iedereen noemt ze nu dumplings, maar dat is het Engelse woord ervoor. In Nederland heten ze knoedels, wat een leuk en prima woord is. Het zijn gevouwen deegvellen met een vulling van groenten, vis en/of vlees. Je kunt ze stomen, koken en bakken. “Iedereen is er gek op”, zei Amu Shrestha van International Office. Ook in Nepal, waar Shrestha vandaan komt, wordt het nieuwe jaar ingeluid met knoedels.
De genodigden waren gewaarschuwd om bloem en ingrediënten voor de vulling klaar te zetten voor de workshop, maar in plaats van iemand die live voordeed hoe je knoedels moet maken, werden er veel te lange filmpjes afgedraaid. Een ervan ging over de ongeveer tien verschillende manieren waarop je een knoedel kunt vouwen. Daarna ging iedereen zelf aan de slag. Althans, een aantal deelnemers begon knoedels te bereiden, de rest keek toe. Er werd veel gekletst.
“Mijn moeder maakt er altijd zoveel dat we een week na nieuwjaarsdag nóg knoedels eten”, zei iemand. “Zing eens een liedje”, zei Chunfang Xie tegen Lei Chan. “Ik kan niet zingen”, zei Chan. Iemand opperde om dan samen te zingen. Er verschenen filmpjes van knappe, jonge zangers en zangeressen, vlaggenzwaaiende menigten en daarna een filmpje met Engelse ondertiteling: “Oh my dear motherland, you are the ocean that never runs dry.” Mensen begonnen flessen wijn open te draaien, er begon een gesprek over Chinese spiritualiën.
De snelheid waarmee sommige aanrechten en werktafels zich vulden met perfect gevormde knoedels, deed vermoeden dat een aantal deelnemers geen workshop nodig had, omdat ze al volleerde knoedelmakers waren. Reika Lycklama van International Office hield trots een enorme knoedel omhoog, bijna zo groot als een appelflap. “Ik denk dat je te veel water bij je bloem hebt gedaan”, opperde een Chinese deelnemer.
Hieronder toont onderwijscoördinator Alexandra Filius trots haar knoedels.
