“We call the executive board of the VU the Teflon Board, because nothing sticks”, zei een Amerikaanse medewerkster van de Faculteit der Economische wetenschappen en Bedrijfskunde (FEWEB) tegen René Smit, de voorzitter van het college van bestuur. Het tefloncollege dus, omdat niets beklijft.
Er was namelijk gewaarschuwd toen het college de ICT-dienst wilde centraliseren, zei de vrouw. Mensen met verstand van zaken raadden de centralisatie af, het college zette door en nu is het een zootje. “En nu wilt u wéér ondersteunende diensten gaan centraliseren, en wordt u weer gewaarschuwd, en trekt u zich daar wéér niets van aan!”
Stroef Engels
“Wanneer ziet u de onverbiddelijke conclusie nu eens onder ogen”, aldus de vrouw: “It’s not working!”
Ze kreeg bijval van de rest van de aanwezigen, zo’n zestig, zeventig FEWEB-medewerkers in het Aquarium, de grote collegezaal in het VU-hoofdgebouw, de enige ruimte die beschikbaar was voor de bijeenkomst, deze morgen.
Smit had vorige week een moeizame confrontatie met de medewerkers van Sociale Wetenschappen, rector Lex Bouter stond eerder deze week medewerkers en studenten van Rechtsgeleerdheid te woord en nu was het Smit weer, die werd gegrild door FEWEB. Het ging in stroef Engels, wat de boel er niet makkelijker op maakte.
Niet doof
En ongemakkelijk was het, want zijn toehoorders lieten zich niet foppen met beleidspraatjes. Toen Smit zei dat er volgens hem helemaal geen sprake was van centralisatie van de ondersteunende diensten, zei decaan Harmen Verbruggen dat het iedereen in de zaal duidelijk was dat het college wel degelijk wil centraliseren.
Verbruggen leidde het gesprek en stond naast Smit tegenover de medewerkers, maar hij liet de collegevoorzitter nergens mee wegkomen. “Dit is geen antwoord op hun vragen”, zei hij op een gegeven moment streng. “Deze mensen willen horen dat de reorganisatie nog kan worden teruggedraaid, als het uiteindelijk toch niet goed blijkt uit te pakken.” Smit reageerde een beetje verlegen. “Ja, ja. Ik ben niet doof. Ik luister aandachtig.”
Gebulderlach
Dat is de vraag. Medewerkers die erop hamerden dat het weghalen van ondersteunend personeel bij de faculteiten een verzwaring betekent van de taken van het wetenschappelijke personeel, kregen van hem steeds te horen dat dát niet de bedoeling was. Meerdere mensen wezen erop dat de VU allerlei instanties van buiten naar de campus haalt, zoals de Protestantse Theologische Universiteit, terwijl de eigen faculteiten met ruimtegebrek kampen. Smit antwoordde daarop dat het een universiteit dynamisch maakt als er partijen van buiten worden aangetrokken.
Iemand pleitte voor evidence-based beleid. “Start een pilot met één afdeling”, zei ze. “Beheer die een jaar volgens uw eigen reorganisatieplannen. Pas als dat werkt, kan de rest van de VU ook mee.”
Smit wees erop dat de reorganisatie een werk in uitvoering is, dat opmerkingen van mensen op de werkvloer belangrijk zijn in de besluitvorming en dat het college van bestuur ‘the right thing’ wil doen. “Door de centralisatie van de ICT weten we hoe ingewikkeld het is”. Gebulderlach in de zaal.
Salarisverhoging
“Wat goed is voor kleine faculteiten, is dat niet per se ook voor grote faculteiten”, zei iemand. “Ik ben niet overtuigd dat u uw gewenste efficiëntie krijgt door Godgeleerdheid en FEWEB op dezelfde manier te reorganiseren.”
Smit zei nog eens dat verbetering van de onderwijskwaliteit het belangrijkste doel was. Docenten wilden weten hoe zij er beter van werden als ze investeerden in beter onderwijs. “Het is gebleken dat je juist door te investeren in het onderwijs, geld uit Den Haag krijgt”, antwoordde Smit. “Dat is een macro-economische benadering”, corrigeerde Verbruggen hem. “Wat deze mensen bedoelen, is dat ze een salarisverhoging willen, of promotie.”