Gusta Tavecchio, pedagogiekpromovenda aan de VU, kreeg op 26-jarige leeftijd een herseninfarct en kwam terecht in een onbegrijpelijke wereld. Met een essay daarover won ze de Robbert Dijkgraaf Essayprijs.
“Het essay moest gaan over weten wat we niet weten”, vertelt Tavecchio aan de telefoon. “Ik wilde iets gaan schrijven over interdisciplinariteit, het grensgebied tussen vakgebieden. Maar toen ik de eerste zin geschreven had, werd het een stuk over mezelf.”
Tien jaar geleden was Tavecchio masterstudent; excellent, actief, sportief. En opeens zag ze niks meer. Twee jaar lang werd ze onderworpen aan onderzoeken, toen het eindelijk beter ging en ze kon gaan revalideren en re-integreren.
Persoonlijke wetenschap
“De neuroloog en cardioloog begrepen op hun manier wat er met me aan de hand was. Wisten wat ze wisten en wat ze niet wisten. Maar dat loste niet op dat ik het niet begreep”, zegt Tavecchio. “Die dualiteit wilde ik in mijn essay beschrijven.”
Haar essay was de beste van 120 inzendingen. De jury was lovend. ‘Zij wist iedereen te raken met de manier waarop ze een persoonlijk verhaal met de wetenschap vervlocht, om tot een verrassende conclusie te komen’, schrijft organisator New Scientist op haar website.
Tweehonderd felicitaties
“Na afloop van de avond kwamen wel tweehonderd mensen op me af om me te feliciteren”, vertelt Tavecchio. “Omdat ze zich herkenden of iemand kenden die in die situatie zit. Ik hoop dat mijn essay en deze prijs kunnen helpen om andere patiënten en hun naasten te ondersteunen om het onbegrip bespreekbaar te maken. Om het taboe erop te doorbreken en meer begrip te krijgen voor het perspectief van de patiënt.”
Wellicht gaat Tavecchio ook nog een boek schrijven over haar ervaringen. Een uitgever toonde zich alvast geïnteresseerd. “Maar dat zie ik nog wel. Ik zit nu nog in de jubelstand.”