Geneeskundedocent Tim Nieuwwater (27) schreef het boek Morgen ben ik dokter.
O o, is dit boek alweer een aantasting van de privacy van VUmc-patiënten?
“Nee hoor, ik heb in acht verschillende ziekenhuizen coschappen gelopen, dus het gaat niet alleen om VUmc. Bovendien hebben de juristen van het ziekenhuis het boek doorgelezen om te kijken of patiënten te herleiden waren. Dat is niet zo, ik beschrijf ze alleen met hun geslacht en leeftijd. De enige afbeelding van een patiënt die in het boek staat, is een CT-scan van een man met uitgezaaide longkanker. Het is een opvallende foto omdat je zijn sigaretten nog in zijn borstzakje ziet zitten. Maar om mijn schrijfwerk te scheiden van mijn medische loopbaan schrijf ik wel onder pseudoniem.”
Waarom heb je dit boek geschreven?
“Tijdens je coschappen maak je heftige dingen mee. Soms zie je iemand op de operatietafel voor je neus doodgaan. Of ben je erbij als een supersportieve jonge man te horen krijgt dat hij door een tumor zijn drie dochters nooit zal zien opgroeien. Ik wilde mijn ervaringen en reflecties hierover opschrijven en met andere mensen delen. Dat deed ik twee keer per week op een blog. Mijn lezers, ongeveer zeventig trouwe bezoekers, adviseerden mij om er een boek van te maken.”
Je hebt het boek in eigen beheer uitgegeven. Waarom ben je niet naar een echte uitgever gestapt?
“Ik verdien geen literaire prijs, dat is ook niet mijn ambitie. De uitgever die ik sprak, adviseerde me het op deze manier te doen. Het voldoet aan mijn eisen: er zit een kaftje om en het heeft een ISBN-nummer. Het gaat mij er niet om dat ik van de opbrengst elk jaar op wintersport kan. Liever heb ik dat mensen het met enthousiasme lezen. Het boek is vooral bedoeld als een kijkje in de keuken van de coassistent.”
De coassistent van VU-alumnus Anne Hermans voldoet daar toch al aan?
“Haar boek is toch anders. Zij schrijft meer verhalend dan ik. En ik ben wat kritischer over de gang van zaken in het ziekenhuis. Artsen proberen vaak werk naar een andere afdeling te lozen. Terwijl het beter zou zijn als we allemaal samen zouden werken. Zo ben ik ooit een halve dag bezig geweest met een onderzoek terwijl een arts van een andere afdeling dat in een kwartier had kunnen doen. Maar die had daar geen zin in omdat hij door miscommunicatie boos was.”
Wat is jouw eigen favoriete doktersroman?
“Die heb ik niet. Series als House of Grey’s Anatomy vind ik vreselijk. Ik zie de hele tijd de fouten. Bovendien is het flink geromantiseerd. Je duikt als arts niet met elke verpleegster de kast in en je gaat ook niet na afloop van je werk naar een gala.”