Het gaat steeds beter, vertelt hoogleraar politicologie Ben Crum aan de telefoon. Hij heeft twee dochters, van 11 en 13, in groep 8 en de brugklas. “In de eerste lockdown was het echt improviseren. Toen zaten we met z’n vieren aan tafel en kreeg het werk van de kinderen toch wel prioriteit over wat we zelf moesten doen. Nu zit ieder verspreid over het huis achter het eigen schermpje te werken.”
Crum woont met zijn gezin in Amsterdam, dus zeeën van ruimte hebben ze niet. “Mijn vrouw en ik hebben één studeerplek op de slaapkamer. Daar trekt een van ons zich soms terug als het echt even moet.”
Documentaire netflixen
De jongste heeft in de ochtend een half uur contact met de juf en werkt dan behoorlijk zelfstandig aan haar opdrachten. “Ze leert vrij makkelijk, dus als we niet oppassen heeft ze om half elf niks meer te doen. We bedenken er daarom zelf activiteiten omheen. Ze mag best netflixen, maar dan wel een documentaire. Ze heeft ook al een cursus Spaans voor kinderen gedaan. En een typecursus. Zo vul je het repertoire wat aan.”
De oudste zit op haar eigen kamer te werken. “Op de grond, of op haar bed, met de laptop op schoot. Ze heeft wel een bureau, maar daar zitten is saai.” Al haar lessen zijn online en ze facetimet tussendoor met haar vriendinnen om commentaar te leveren op de lessen. “Ik help haar soms met rekenen, en mijn vrouw is beter in projecten verzinnen. Het maakt wel uit dat we zelf onderwijservaring hebben – mijn vrouw is intern begeleider op een basisschool. We hebben er plezier in en zijn betrokken bij het materiaal.”
‘Oké, in het voorjaar was het echt erg’
Dat klinkt allemaal best ontspannen, die lockdown in huize Crum. “Nou…”, zegt Crum. “Oké, in het voorjaar was het echt erg. Toen had ik nergens echt mijn aandacht bij. Inmiddels heb ik wat meer tijd voor mijn eigen werk en heb ik meer het gevoel dat de kinderen het zelf wel kunnen. Maar ik merk dat het voor de kinderen niet leuk is. Ze missen hun sociale contacten. Het vooruitzicht dat ze straks weer naar school kunnen is belangrijk.”
En de middelbare school is ook duidelijk een andere manier van werken. “Ik ben benieuwd of deze periode van thuisonderwijs impact gaat hebben op hoe de oudste de middelbare school verder doorloopt.”
De VU ingedoken
Crum zelf zit al die maanden van de coronacrisis grotendeels thuis. “Af en toe ben ik wel een dag naar de VU gegaan, in het najaar een dag per week. Het werkt toch beter, want mijn boeken en materiaal liggen daar. Vorige week ben ik nog even de VU ingedoken om scans te maken voor het college dat ik nu geef.”
Het is een college voor een klein clubje van vier researchmasterstudenten, en de werkgroepen zouden op de campus plaatsvinden, maar dat gaat niet door. “Vorige week bij het eerste college kwamen er wat vriendinnen van mijn dochters langs, dan heb je wel achtergrondgeluiden. Maar iedereen is nu al zo ingesteld op de realiteit van het zoomen, dat het niet meer perfect hoeft.”
> Lees ook:
Aflevering 1: ‘Hoe ga ik het regelen als de lockdown wordt verlengd?’
Aflevering 3: ‘Ik accepteer nu dat het allemaal een beetje half gebeurt’