Bij promovendus Katalin Gaspar thuis is het een Europese mengelmoes. Zij is Hongaars, haar man is Frans, ze wonen in Amsterdam met hun twee kinderen, van wie de een op een Nederlandse basisschool zit en de andere op een Franse.
Is dat ingewikkeld in een lockdown? Best wel. Gaspar moet thuisonderwijs geven in twee talen die ook nog eens niet haar eigen moedertaal zijn. Maar dat is niet het enige. Het coronavirus legde in huize Gaspar een groot verschil bloot tussen het Nederlandse en het Franse schoolsysteem. “Het Franse schoolsysteem is nogal ouderwets. Ze hebben maar een paar online lessen per week. De Nederlandse school heeft minimaal één online les per dag en de kinderen krijgen allerlei online opdrachten.”
Heleboel hulp
Voor haar zesjarige zoon, die in groep 3 zit van de Franse school, betekent dat een heleboel huiswerk, en dus ook een boel ouderlijke hulp. “Hij krijgt één online les per week, plus een sessie met de taalleraar. Het huiswerk dat hij moet doen, staat op een website. Elke dag krijgt hij opdrachten die hij moet maken, waar hij lang mee bezig is.”
Haar zoon leert nu lezen en schrijven en rekenen, niet iets wat hij nou heel graag uren achter elkaar oefent. “Denk aan veel geschop en geschreeuw: Ik wil dit niet doen! En ik: Ga zitten en maak je huiswerk af.”
Totaal zelfstandig
Het is een wereld van verschil met Gaspars achtjarige dochter, die in september overstapte naar een Nederlandse school “omdat ik wilde dat ze goed Nederlands zou leren.” Zij begint de dag met een uur online les van haar leerkracht. Dan staan er allerlei opdrachten klaar die ze op de computer kan doen en dan is er nog een uur werk met vaak online contact. “Ze is totaal in staat om het alleen te doen”, zegt Gaspar. “Ze kan zelfstandig haar huiswerk af hebben om half twee of twee uur.”
‘Ik ben doodop aan het eind van de dag, ik zou niet weten hoe ik ook nog moet werken’
Met de ervaring van de eerste lockdown nog vers in het achterhoofd, besloot Gaspar door te werken tijdens de kerstvakantie, toen haar man bij de kinderen kon zijn, en nam vervolgens de eerste drie weken van het jaar vakantie op. “Na het huiswerk gaan we een uur naar buiten, daarna kijken de kinderen tv en moet ik het eten klaarmaken. Ik ben doodop aan het eind van de dag, ik zou niet weten hoe ik ook nog moet werken.”
En dat knaagt. “Ik ben bang dat de lockdown wordt verlengd. Hoe ga ik het dan regelen?”
Trage wetenschap
Gaspar promoveert bij gezondheidseconomie op de vraag welke manier van financieren het best werkt om de beste zorg te krijgen in ziekenhuizen en van dokters. Ze hoopt klaar te zijn in de zomer, maar er is een vertraging geslopen in het hele proces van publiceren. Artikelen insturen bij een wetenschappelijk tijdschrift duurt langer dan normaal, omdat de reviewers langer doen over hun reactie. Maar Gaspar moet in haar proefschrift drie artikelen hebben staan die al gepubliceerd zijn.
Bovendien heeft men bij de Nederlandse Zorgautoriteit, waarvan Gaspar haar data krijgt, ook wel wat beters te doen, “zoals toezicht houden op het zorgsysteem”. En haar begeleider Xander Koolman was veel betrokken bij het adviseren van beleidsmakers over hoe om te gaan met de coronacrisis, dus hij had wat minder tijd voor de begeleiding. Maar gelukkig heeft ze nog genoeg financiering. En ze mag af en toe naar de VU-campus, want daar zijn haar data.
Dag 2
En op dit moment heeft Gaspar andere dingen aan haar hoofd. “In de eerste lockdown lieten we de teugels vieren, waardoor de kinderen uiteindelijk veel tv keken op de iPad. Maar daar wordt niemand blij van. De kinderen zeuren dan aan één stuk door om de iPad. Daarom is ons doel nu om de iPad links te laten liggen voor twee weken. We doen ons best om een ritme aan te houden.” Ze lacht. “Maar je spreekt me op dag twee, hè!”
> Lees ook:
Aflevering 2: ‘Inmiddels heb ik wat meer tijd voor mijn eigen werk’
Aflevering 3: ‘Ik accepteer nu dat het allemaal een beetje half gebeurt’
Correctie 12/01/2021: In een eerdere versie van dit artikel stond onterecht dat Gaspars begeleider actief is in het Red Team.